Пісьменства

Гэтая старонка толькі для чытання. Вы можаце паглядзець яе зыходны тэкст, але не можаце яго змяніць. Паведаміце адміністратару, калі лічыце, што гэта няправільна.
~~META:
title = Змітрок Бядуля — Малыя дрывасекі
&keywords = Бядуля, малыя, дрывасекі
&abstract = Чытаць апавяданне Змітрака Бядулі "Малыя дрывасекі"
&iftrue = nan
~~

====== Змітрок Бядуля — Малыя дрывасекі ======
Зімовы дзень блішчыць тысяччу агнёў. Люты мароз. Снег пад нагамі скрыпіць, як жывы.\\
Бор атулены ў белую пушыстую світку. Ён стаіць задуменны, як сівы дзед.\\
Грукат дрывасекаў разлягаецца водгаласкамі па ваколіцы.\\
Трах-трах! Трах-трах!\\
Яшчэ здалёк можна было прыкмеціць, як блішчыць пад сонцам піла, а абапал матулі-хвоі мітусяцца, як мурашкі, двое маленькіх хлапчукоў.\\
Яны махаюць рукамі гэтак шпарка, што іх падраныя лахманы расхрыстваюцца і адкрываюць голае цела... Шла ўсё глыбей ды глыбей уядаецца ў сэрца хвоі тра-а-ах! — плазам упала шурпатае дрэва. 3-пад снежнага куродыму ўзняўся працяглы стогн паваленага дрэва-асілка.\\
Малыя дрывасекі — браты. Старшаму — Цішку — дзесяць гадоў, меншаму — Халімону — восем.\\
Іх бацька — кульгавы Цыпрук — сам працаваць не мог.\\
Выпраўляў кульгавы Цыпрук хлопчыкаў да купца ў лес на заработкі. Гэтым кармілася сям'я. Трудна жылося малым дрывасекам.\\
— Добра, што хоць на полудзень маем па кавалку хлеба...\\
Паваліўшы некалькі хвой, хлопчыкі ўзяліся шчыра грызці сухі хлеб. Вочы іх заіскрыліся, шчокі расчырванеліся...\\
— Ого, есці, ого!.. Якая радасць!..\\
Яшчэ не скончылі яны палуднаваць, як узнялася завея, мяцеліца. Застагнаў, закрахтаў хвойнік. Пачаў кружыцца снег. Быццам белыя коні, уздыбіліся гурбы...\\
Усе дрывасекі разбегліся хутка дамоў, а Цішка з Халімонам баяліся, каб бацька не наракаў, што зарана прыйшлі з лесу... Селі пад вялікай хвояй, прытуліліся адзін да аднаго і дрыжэлі...\\
— Баюся! — усхліпваў меншы, Халімон.\\
— Во, дурань, чаго баяцца?! — супакойваў яго большы, Цішка.— Зараз дамоў пойдзем.\\
— Дамоў пойдзем! — шаптаў Халімон. Яны пайшлі.\\
Стагнаў і палохаў бор, але хлопчыкі так-сяк ішлі, а на чыстым полі нічога не відаць было. Гурбы снегу, нібы белыя мядзведзі, качаліся на прасторы, дыхалі холадам ды сыпалі цвёрдым шротам у вочы...\\
Хадзілі-хадзілі, брылі-брылі, але куды — і самі не ведалі...\\
Змарыліся. Агарнула ноч. Снег дайшоў вышэй пояса.\\
— Ляжам! — сказаў меншы, Халімон.\\
— Ляжам! — сказаў большы, Цішка.\\
I ляглі. Моцна-моцна прытуліліся адзін да аднаго. Зрабілася так цёпла...\\
I здаецца ім — сядзяць яны за сталом... Маці радуецца, што прыйшлі... Корміць іх цёплым праснаком... Бацька пазірае на іх добрымі вачамі і лагодна ківае галавой. Пад'елі і паляглі на палок каля печы... Котка лашчыцца да іх, і яны радасна заснулі...\\
. . . . . . . . . . . . . . . .\\
У поўнач усцішылася мяцеліца.\\
Вынырнуў з-за хмар чырвоны месяц. Вакол яго мігацеліся зоркі і пазіралі весела на белую зямлю.\\
Толькі на трэці дзень адкапалі замёрзшых малых дрывасекаў.

 


===== Падобныя старонкі =====
  * [[творы/артур-вольскі/артур-вольскі-дзеці]]
  * [[ibdc.ped>слухайце-адзін-аднаго]]
  * [[творы/пімен-панчанка/пімен-панчанка-дзеці-вайны]]
  * [[творы/эдзі-агняцвет/эдзі-агняцвет-беражы-зямлю-і-неба]]
  * [[творы/максім-танк/творы-максіма-танка-для-дзяцей]]