Нашто ты мне, калі я не люблю
Цябе душою, думкай, летуценнем,
Калі між соцень гукаў, іх адценняў
Твой голас сэрцам чулым не лаўлю?

Нашто ты мне, калі я не раблю,
Каб ты ў жыцці не ведаў гора ценю,
Каб давяраўся чыстаму сумленню,
З якім ступіў на гэтую зямлю?

А ты хоць раз падумаў, мой адзіны,
Што часу непаўторныя гадзіны
Бяздумна і дарэмна траціш ты?

Згадай і, можа быць, тады адчуеш,
Што ты цвіцеш чарнобылем пустым,
А сэрца, што жыве табой, не чуеш…

1957

• вянок-санетаў
• максім-багдановіч/максім-багдановіч-санет-замёрзла-ноччу-ш
• максім-багдановіч/максім-багдановіч-санет-паміж-пяскоў-егі
• янка-купала/янка-купала-для-зямлі-прадзедаў-маіх
• санет