Плёну ў працы дням тваім будным,
ніва, –
прашчур мой мераў ступою.

Будзь заўжды паўнаводнаю,
студня, –
хай цётка вядзёрка напоіць.

Будзь з гняздом,
мітуслівая ластаўка, –
сёстраў спрасоння вітаеш.

Толькі гром навальнічны
хай будзіць вас,
далі!
Мне падарылі світанне.

Чыстым будзь,
гаманкі ручай, –
да матулінай песні
троп цераз бор скарачай.

Мерным,
рып старажытных калёс, –
да юнацтва мяне давёз.

Гэты цёплы закутак
неабдымным сусветам падаўся.

На суку дуплаватым
з птушанятамі
род мой гайдаўся.

Лістам слаліся долу
дні.
Галовы курыла імжа.

Гадаваць сваю долю,
дзе канчаецца продкаў мяжа.

Крыніца: Бічэль-Загнетава Д. Браткі: Вершы і паэмы. – Мн.: Маст. літ., 1979. – 240 с.

• данута-бічэль-загнетава/данута-бічэль-загнетава-цётка
• данута-бічэль-загнетава/данута-бічэль-загнетава-фальклор
• данута-бічэль-загнетава/данута-бічэль-загнетава-роднае-слова
• данута-бічэль-загнетава/данута-бічэль-загнетава-не-называй-мяне-
• данута-бічэль-загнетава/данута-бічэль-загнетава-бяроза