Я не ганю землі чужыя, –
Хай іх сонца не абміне.
Толькі дзе б за морам ні жыў я,
Беларусь мая снілася мне.

Так карцела – сляза закіпала, –
Каб да сэрца хаця б здалёк
Прыплывалі жалейка Купалы,
Багдановічаў васілёк…

Гэта ўсё, безумоўна, не нова.
А ці трэба, каб новым было
Поле бацькава, матчына мова
І над хатай буслова жытло?

Хіба душы свае не лечым
Ад бяздомных бядот і згрызот
Самым простым і самым вечным,
Што пранёс праз вякі народ?

І якія б шляхі ні схадзіў я,
Кліча полацкая сенажаць…
А калі не спяваць аб Радзіме,
Дык навошта наогул спяваць?

1979

• генадзь-бураўкін/генадзь-бураўкін-калыханка
• генадзь-бураўкін
• генадзь-бураўкін/генадзь-бураўкін-малітва
• генадзь-бураўкін/генадзь-бураўкін-я-хачу-прайсці-па-зямлі
• генадзь-бураўкін/генадзь-бураўкін-шпак-спявае