Адышлі ў нябыт панегірыкі
Ціхім вінцікам, ранняй сяўбе.
Людзям хочацца шчырай лірыкі
Не пра вінцікаў,

пра сябе.

Людзям хочацца песні звонкай
Не пра мудрасць высокіх пасад,
А пра сінія матчыны вокны,
I пра раніцу, і пра сад.

Людзі хочуць, каб гімны зайгралі,
Калі плошчы запоўніць парад,
I пра іхнія рукі, і раны,
I пра будні (іх болей, чым свят).

Людзі хочуць, каб званні і славу
Не давалі нікому дарма…
Людзі маюць на гэта права.
Ім дала яго праўда сама.

1962

• генадзь-бураўкін/генадзь-бураўкін-я-хачу-прайсці-па-зямлі
• генадзь-бураўкін/генадзь-бураўкін-калыханка
• генадзь-бураўкін
• генадзь-бураўкін/генадзь-бураўкін-шпак-спявае
• генадзь-бураўкін/генадзь-бураўкін-малітва