Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:вінцэнт-дунін-марцінкевіч:ідылія-гдз [2025/08/23 15:42] – vedybeadmin
+++ творы:вінцэнт-дунін-марцінкевіч:ідылія-гдз [2025/08/23 15:55] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 7: / Радок 7: @@
 ====== Ідылія — ГДЗ ======
-. Днём заснавання беларускага музычнага тэатра можна лічыць й лютага 1852 года, паколькі ў гэты дзень опера "Ідьілія" па творы [[litpers>вінцэнт-дунін-марцінкевіч|Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча]] была пастаўлена на самадзейнай сцэне прыватнага мінскага клуба. Знамянальна, што ў гэтым спектаклі прымаў удзел сам аўтар і яго дзеці: сын Міраслаў і дочкі Каміла і Мальвіна. В. Дунін-Марцінкевіч выконваў у п'есе ролю Навума Прыгаваркі.\\
+. Днём заснавання беларускага музычнага тэатра можна лічыць й лютага 1852 года, паколькі ў гэты дзень опера "Ідьілія" па творы [[постаці/вінцэнт-дунін-марцінкевіч|Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча]] была пастаўлена на самадзейнай сцэне прыватнага мінскага клуба. Знамянальна, што ў гэтым спектаклі прымаў удзел сам аўтар і яго дзеці: сын Міраслаў і дочкі Каміла і Мальвіна. В. Дунін-Марцінкевіч выконваў у п'есе ролю Навума Прыгаваркі.\\
-. Пры знаёмстве са спісам дзеючых асоб ўвагу прыцягваюць так званыя гаваркія прозвішчы. Напрыклад, гаворачае прозвішча галоўнага героя Кароля Лятальскага. Герой "лятае" па свеце, шукае лепшай долі і толькі прымусам апыняецца на роднай зямлі, але адразу ўжо гатовы сарвацца і зноў "ляцець" ва "ўлюбёную Францыю". Так прозвішча характарызуе героя. Другі герой — Банавантура Выкрутач, камісар маёнтка Лятальскага. Прозвішча дае нам магчымасць адразу зразумець сутнасць гэтага чалавека, які мае "вялікую слабасць да сакрэтных спекуляцый панскім дабром". Герой усё выкручвае і перакручвае, каб толькі ніхто не даведаўся пра яго справы і не вывеў на чыстую ваду. Асабліва баіцца герой Шчырэцкага (яшчэ адно гаваркое прозвішча), які можа расказаць пану Лятальскаму ўсю праўду, паколькі чалавек ён справядлівы і шчыры — адсюль і прозвішча. Войт на службе пана Лятальскагд таксама мае прозвішча, якое яго характарызуе, — Прыгаворка. Герой так і сыпле [[slounik>прыказка|прыказкамі]] і прымаўкамі ("Знаеш прыгаворку: чаго бы плакаў слеп, каб відзеў свет?" альбо "Бо знаеш прымаўку: і адсюль гарачо, і адтуль балячо"). З-за гэтай вось асаблівасці і атрымаў герой такое прозвішча. Увогуле, у драматычных творах часцей, чым у празаічных і паэтычных, ужываюцца гаваркія прозвішчы.\\
+. Пры знаёмстве са спісам дзеючых асоб ўвагу прыцягваюць так званыя гаваркія прозвішчы. Напрыклад, гаворачае прозвішча галоўнага героя Кароля Лятальскага. Герой "лятае" па свеце, шукае лепшай долі і толькі прымусам апыняецца на роднай зямлі, але адразу ўжо гатовы сарвацца і зноў "ляцець" ва "ўлюбёную Францыю". Так прозвішча характарызуе героя. Другі герой — Банавантура Выкрутач, камісар маёнтка Лятальскага. Прозвішча дае нам магчымасць адразу зразумець сутнасць гэтага чалавека, які мае "вялікую слабасць да сакрэтных спекуляцый панскім дабром". Герой усё выкручвае і перакручвае, каб толькі ніхто не даведаўся пра яго справы і не вывеў на чыстую ваду. Асабліва баіцца герой Шчырэцкага (яшчэ адно гаваркое прозвішча), які можа расказаць пану Лятальскаму ўсю праўду, паколькі чалавек ён справядлівы і шчыры — адсюль і прозвішча. Войт на службе пана Лятальскагд таксама мае прозвішча, якое яго характарызуе, — Прыгаворка. Герой так і сыпле [[слоўнік/прыказка|прыказкамі]] і прымаўкамі ("Знаеш прыгаворку: чаго бы плакаў слеп, каб відзеў свет?" альбо "Бо знаеш прымаўку: і адсюль гарачо, і адтуль балячо"). З-за гэтай вось асаблівасці і атрымаў герой такое прозвішча. Увогуле, у драматычных творах часцей, чым у празаічных і паэтычных, ужываюцца гаваркія прозвішчы.\\
 . Ціт і Навўм у адносінах да камісара прытрымліваюцца адной думкі: няма на свеце нічога горшага, як камісарава ўлада над усімі ("...большай катаргі не будзе, якую мы ад камісара церпім"). Кожны герой пералічвае свае крыўды. Напрыклад, Ціт марыць, каб "яго ад нас нячыстая выгнала сіла! Бо калі ён далей так над намі здзекавацца не перастане, то ўсе духі вытрасе". Навум, папярэджваючы аб небяспецы, дае паводзінам камісара такую ацэнку: "Бо як пачуе ці даведаецца камісар, то і скура будзе ў рабоце і апошнюю авечку адбярэ".\\
 . "Навум Прыгаворка — народны характар. Чалавек гэты надзвычай дасціпны, кемлівы, разумны, натура шырокая, здольная як да памяркоўнай раз-вагі, так і да іскрамётнага, шчырага смеху. Увесь вобраз як бы сатканы з бліскучых узораў народнай мудрасці — прымавак, прыказак, крылатых, запамінальных выразаў". Менавіта гэта і вылучае яго сярод іншых вобразаў твора. Герой сыпле прыказкамі і прымаўкамі: "Пій, ды розум не прапій", "I сцены маюць вушы", "Ты з варот, а ён чэраз плот; аб воўку памоўка, а ён тут", "Ой, не вер нікому, а ніхто не абмане", "Пакорнае цялятка дзве маткі ссець", "Рынуў слаўцом, як пярцом; а што напішаш пярцом, то не вырубіш тапарцом", "I рыбы не хачу і адзежкі не змачу", "Панская міласць, жончына вернасць, дружба жыдоўская — усё чартоўскае", "Павер жыду на сваю бяду", "Хоць кум, ды сабака", "Не піў — не мог, а выпіў — ні рук, ні ног" і іншыя.\\
@@ Радок 20: / Радок 20: @@
 в) "Дык памятайце, каб ніхто не пасмеў паскардзіцца на мяне, бо інакш — бізун будзе ў рабоце" — камісару Банавантуры Выкрутачу, калі той паведамляе сялянам пра прыезд Кароля Лятальскага;\\
 г) "О край мой любы, мой родны! Ты знаеш думак прычыны" — Юліі, калі яна пераапранулася, назвалася дачкою Шчырэцкага і ўзгадвае праведзеныя разам з Каролем дзіцячыя гады.\\
-. Пісьменнік захапляўся беларускім фальклорам, пра што сведчаць і ўспаміны пісьменніка [[litpers>ядвігін-ш|Ядвігіна Ш.]]: "...На кожны важнейшы, бывала, дзень — нябожчык пісаў для нас усіх — дзяцей, якую колечы камедыю, мы яе вучылі, з'язджаліся госці, і ішло прадстаўленне. Памятаю доўгія восенныя вечары...памятаю цікавыя апавяданні аб роднай бацькаўшчыне і аб далёкіх халодных краях, куды злая доля заганяе шмат людзей..."\\
+. Пісьменнік захапляўся беларускім фальклорам, пра што сведчаць і ўспаміны пісьменніка [[постаці/ядвігін-ш|Ядвігіна Ш.]]: "...На кожны важнейшы, бывала, дзень — нябожчык пісаў для нас усіх — дзяцей, якую колечы камедыю, мы яе вучылі, з'язджаліся госці, і ішло прадстаўленне. Памятаю доўгія восенныя вечары...памятаю цікавыя апавяданні аб роднай бацькаўшчыне і аб далёкіх халодных краях, куды злая доля заганяе шмат людзей..."\\
-. П'еса "[[творы/вінцэнт-дунін-марцінкевіч/вінцэнт-дунін-марцінкевіч-ідылія|Ідылія]]" мае рысы розных літаратурных напрамкаў. З эпохай Асветніцтва яднае твор маральная праблематыка — магчымасць маральнага ўдасканалення і перавыхавання чалавека. А вось паказ пісьменнікам сацыяльнай гармоніі паміж багатымі і беднымі дзякуючы высакародным памкненням асвечанай асобы, [[slounik>ідэалізацыя|ідэалізацыя]] рэчаіснасці, затушоўванне сацыяльных праблем яднае гэты твор з эпохай рамантызму.
+. П'еса "[[творы/вінцэнт-дунін-марцінкевіч/вінцэнт-дунін-марцінкевіч-ідылія|Ідылія]]" мае рысы розных літаратурных напрамкаў. З эпохай Асветніцтва яднае твор маральная праблематыка — магчымасць маральнага ўдасканалення і перавыхавання чалавека. А вось паказ пісьменнікам сацыяльнай гармоніі паміж багатымі і беднымі дзякуючы высакародным памкненням асвечанай асобы, [[слоўнік/ідэалізацыя|ідэалізацыя]] рэчаіснасці, затушоўванне сацыяльных праблем яднае гэты твор з эпохай рамантызму.