Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:вінцэнт-дунін-марцінкевіч:вінцэнт-дунін-марцінкевіч-быліцы-расказы [2025/08/23 15:42] – vedybeadmin
+++ творы:вінцэнт-дунін-марцінкевіч:вінцэнт-дунін-марцінкевіч-быліцы-расказы [2025/08/23 15:53] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 8: / Радок 8: @@
 ====== Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч — Быліцы, расказы Навума ======
 "Быліцы. Расказы Навума" складаюцца з двух частак: "Злая жонка", "Халімон на каранацыі", непадобных адна на другую. У першай размова ідзе пра злую жонку. Ульяна не зважае ні на працавітага Тодара, свайго мужа, ні на асуджальныя позіркі вяскоўцаў. Не было з ёю яе мужыку ні дня спакою. Гуляла з кожным, хто патрапіцца, прапіла ўвесь набытак, загубіла родных дзяцей. Пасля яна раскайваецца, просіць прабачэння ў бацькі, мужа, абяцае спыніць разгульнае жыццё, стаць другой. Бацька даруе дачцы, муж – жонцы. Так заканчваецца гісторыя, па многіх прыкметах, не выдуманая, якая гаворыць пра тое, што і ў сялянскім жыцці былі драмы, трагедыі на любоўнай глебе.\\
-[[slounik>быліца|Быліца]] "Халімон на каранацыі" пісалася ў час дараваных новым імператарам Аляксандрам ІІ "свабод". Ліберальныя колы звязвалі з ім надзеі на будучае паслабленне законаў і рэжыму, усталяванага ў Расійскай імперыі Мікалаем ІІ пасля паўстання дзекабрыстаў. Твор пачынаецца малюнкам усенароднай радасці з выпадку заканчэння крымскай вайны. Герой быліцы бачыць толькі станоўчае ў паражэнчым канцы вайны, таму што можна апрацоўваць зямлю, займацца гаспадаркай.\\
+[[слоўнік/быліца|Быліца]] "Халімон на каранацыі" пісалася ў час дараваных новым імператарам Аляксандрам ІІ "свабод". Ліберальныя колы звязвалі з ім надзеі на будучае паслабленне законаў і рэжыму, усталяванага ў Расійскай імперыі Мікалаем ІІ пасля паўстання дзекабрыстаў. Твор пачынаецца малюнкам усенароднай радасці з выпадку заканчэння крымскай вайны. Герой быліцы бачыць толькі станоўчае ў паражэнчым канцы вайны, таму што можна апрацоўваць зямлю, займацца гаспадаркай.\\
 Асноўным змест быліцы – паказ праходжання цырыманіялу каранацыі чарговым расійскім самадзержцам. Халімон едзе ў Маскву з надзеяй вітаць цара, пагаварыць з ім, папрасіць адчыніць школы. Горад уражвае мужыка сваёй прыгажосцю, велічнасцю, аднак у ім ёсць і ліхія людзі. Усё адбываецца не так, як думаў герой. І з царом не пагаварыў, і стаў сведкам трагедыі, калі пад нагамі сталі гінуць людзі. Халімон выратоўвае ад смерці жанчыну з дзіцём. Тая запрашае яго ў свой багаты дом, прапануе ўзнагароду за яго ўчынак, але ён адмаўляецца. На першы погляд у творы няма нічога асуджальнага, але тут паказаны якім далёкім быў цар мужыку Забалотнаму і ўсяму народу. "Усенароднае" свята каранацыі – гульня ва "ўсенароднага" цара-бацюшку, дэкарацыі і мішура. Вобразам Халімона аўтар выражаў і свае адносіны да цара. Умешка Халімона – гэта непрыняцце цвярозым розумам мужыка сацыяльнай адчужанасці цара і яго прыбліжаных.