Выйшла бабуля ў сад, села на ўслончык і пачала вязаць унуку Янку рукавічку.
Раніца была цёплая, ласкавая, грэла сонейка, пад страхой пішчалі вераб’і, а ў траве бегаў коцік.
Апоўдні рукавічка была амаль гатовая.
Вязала бабуля, вязала, ды, седзячы, і заснула.
Коцік убачыў клубок у траве, скокнуў да яго, торкнуў лапкай раз-другі, клубок і закаціўся ў кусты.
А там ляжаў Янка.
– Псік! – прагнаў ён коціка. Потым падняў клубок і пачаў намотваць на яго нітку. Матаў, матаў, а нітцы няма канца.
Бабуля прачнулася і пляснула ў далоні:
– Бацюхны мае! А дзе ж рукавічка?!
А ад рукавічкі адзін пальчык застаўся. Усю рукавічку Янка зноў на клубок пераматаў.

• васіль-хомчанка/васіль-хомчанка-яблык
• васіль-хомчанка/васіль-хомчанка-білеты-у-цырк
• васіль-хомчанка/васіль-хомчанка-дождж
• васіль-хомчанка/васіль-хомчанка-звон-пад-зямлёй
• васіль-хомчанка/васіль-хомчанка-дзве-дашы