Хадзіла вярба,
Дзе дзяцей гурба,
Наравістых выбірала,
Наравы выганяла.
Пястуху-дзяўчынку
Шлёгала галінкай,
З дураслівым хлапцом
Гаварыла дубцом:
– Наравы, наравы,
Ідзіце на равы,
На ямы ваўчыныя –
Ад натуры дзяцінае.
Там з вятрамі

гайсайце,

А дзяцей не чапайце.
Хай растуць –

не маркоцікі –

Слухмяныя,
Як вярбовыя коцікі,
Рахманыя…
Так вярба прамаўляла,
Так дзяцей навучала –
Ад дурноты пазбыцца,
Ад ляноты лячыцца, –
У Вербную нядзелю,
На добрую надзею…

• васіль-зуёнак/васіль-зуёнак-у-грымотах-ашалелых-веку
• васіль-зуёнак/васіль-зуёнак-гаварыла-маці
• васіль-зуёнак/васіль-зуёнак-у-люстэрку-свіцязі
• васіль-зуёнак
• васіль-зуёнак/васіль-зуёнак-сон