Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:васіль-зуёнак:васіль-зуёнак-прыцягненне [2025/08/23 15:41] – vedybeadmin
+++ творы:васіль-зуёнак:васіль-зуёнак-прыцягненне [2025/08/23 15:55] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 9: / Радок 9: @@
 Ад Сялібы-Зямлі да касмічных прастораў скіроўваецца аўтарская думка ў паэме Васіля Зуёнка «Прыцягненне». Паэма лірыка-публіцыстычная паводле агульнай інтанацыйнай афарбоўкі. Прысвечаная беларускаму касманаўту Уладзіміру Кавалёнку, земляку аўтара, яна ўяўляе сабой лірычны роздум аб чалавеку і яго месцы ў Сусвеце.\\
 Матыў «узаемапрыцягнення» Зямлі і Неба – адзін з асноўных у творы: з Зямлёю звязваецца ўсё самае дарагое, роднае, з Небам – вера ў мару, імкненне да нязведанага, прычым супрацьлеглыя стыхіі аднолькава неабходныя чалавеку. Полюсамі прывязанасці для У. Кавалёнка, героя паэмы, выступаюць начное неба, адкуль «загадкава кліча ў палёт Арыён», і знаёмыя мясціны з гаваркімі назвамі – Белае, Падбярэззе, Клён, Зялёная Пушча, што вяртаюць на Зямлю.\\
-Зямля ў творчасці [[litpers>васіль-зуёнак|Васіля Зуёнка]], «вечнага аратага» на паэтычнай ніве, – найвялікшая каштоўнасць. Разам з тым, па назіранні І. Шпакоўскага, гэты аўтар, бадай, ці не самы паслядоўны «культавік» сонца сярод беларускіх пісьменнікаў. У «Прыцягненні» адбываецца пэўнае размежаванне свету паэтычных прывязанасцяў Васіля Зуёнка: зямное ён «пакідае» сабе, нябеснае «аддае» свайму герою, пры гэтым дзве іпастасі не супрацьстаяць, а ўзаемадапаўняюцца, выяўляюць розныя грані чалавечай сутнасці. Паэт і касманаўт – два крылы незвычайнай, фантастычнай птушкі – птушкі памкненняў чалавека, сувязнога звяна паміж зямлёй і небам.\\
+Зямля ў творчасці [[постаці/васіль-зуёнак|Васіля Зуёнка]], «вечнага аратага» на паэтычнай ніве, – найвялікшая каштоўнасць. Разам з тым, па назіранні І. Шпакоўскага, гэты аўтар, бадай, ці не самы паслядоўны «культавік» сонца сярод беларускіх пісьменнікаў. У «Прыцягненні» адбываецца пэўнае размежаванне свету паэтычных прывязанасцяў Васіля Зуёнка: зямное ён «пакідае» сабе, нябеснае «аддае» свайму герою, пры гэтым дзве іпастасі не супрацьстаяць, а ўзаемадапаўняюцца, выяўляюць розныя грані чалавечай сутнасці. Паэт і касманаўт – два крылы незвычайнай, фантастычнай птушкі – птушкі памкненняў чалавека, сувязнога звяна паміж зямлёй і небам.\\
 Нягледзячы на неабходнасць чалавеку Неба, галоўная для яго ўсё ж Зямля. Вядома, што на касмічную арбіту У. Кавалёнак узяў томік вершаў Васіля Зуёнка «Нача» – «кавалачкам Радзімы», «лістком Зялёнай Пушчы» разам з ім па бяскрайніх галактычных прасторах ляцеў і паэт:
@@ Радок 45: / Радок 45: @@
 ===== Падобныя старонкі =====
   * [[творы/васіль-зуёнак/васіль-зуёнак-у-люстэрку-свіцязі]]
-  * [[litpers>васіль-зуёнак]]
+  * [[постаці/васіль-зуёнак]]
   * [[творы/васіль-зуёнак/васіль-зуёнак-у-грымотах-ашалелых-веку]]
   * [[творы/васіль-зуёнак/васіль-зуёнак-гаварыла-маці]]
   * [[творы/васіль-зуёнак/васіль-зуёнак-сон]]