Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:васіль-быкаў:васіль-быкаў-незагойная-рана [2025/08/23 15:41] – vedybeadmin
+++ творы:васіль-быкаў:васіль-быкаў-незагойная-рана [2025/08/23 15:55] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 77: / Радок 77: @@
 . У апавяданні Васіля Быкава "Незагойная рана" найбольш узрушвае момант, калі зняможаная жанчына дайшла да абеліска, і з яе вуснаў вырвалася страшнае пытанне: "Сыночак мой, дзе ж ты?"\\
 . Назва "Незагойная рана" ўжыта ў не ў прамым значэнні. Маецца на ўвазе душэўная рана матулі Тэклі, якая ніяк не можа дачакацца сына пасля вайны. Успаміны пра сына і тая боль, якую гэтыя ўспаміны прыносяць, не пакінуць маці на працягу ўсяго яе жыцця. Да самай смерці будзе балець сэрца і крывавіць "незагойная рана" на ім.\\
-. Каб расказаць пра ўсё жыццё старой Тэклі за адзін дзень, [[litpers>васіль-быкаў|Васіль Быкаў]] выкарыстоўвае ўспаміны гераіні аб маленстве і сталасці Васіля, эпізадычныя сустрэчы Тэклі з іншымі героямі апавядання: дачкою Марыляю, яе мужам, суседзямі. Акрамя гэтага ў твор уводзіцца сон Тэклі пра Васіля.\\
+. Каб расказаць пра ўсё жыццё старой Тэклі за адзін дзень, [[постаці/васіль-быкаў|Васіль Быкаў]] выкарыстоўвае ўспаміны гераіні аб маленстве і сталасці Васіля, эпізадычныя сустрэчы Тэклі з іншымі героямі апавядання: дачкою Марыляю, яе мужам, суседзямі. Акрамя гэтага ў твор уводзіцца сон Тэклі пра Васіля.\\
 . Успаміны Тэклі пра Васілька займаюць у творы значную частку і адыгрываюць важную ролю. Праз яе думкі мы даведаліся пра нараджэнне, дзяцінства хлопца, пра апошняе развітанне з ім, калі Вася памахаў ёй у апошні раз рукой і потым назаўсёды знік за пагоркам.\\
 У мацярынскай памяці Васілёк застаўся "маленькім добрым белагаловым хлопчыкам, якому патрэбна была яе любоў і яе клопат". Васілёк быў гонарам маці, ён быў ласкавым, вялікалобым, жвавым, няньчыў Марыльку. Вучыўся добра, бацькі ім ганарыліся, бо "яго паважалі ў вёсцы, а суседкі зайздросцілі Тэклі, мужчыны хвалілі", а ён усё, як у дзяцінстве, быў ціхмяны, сарамлівы і стрымана ласкавы з маці. Пасля школы ёг пайшоў вучыцца на настаўніка. Памятала маці дзень, калі скончылася дзяцінства яе сына, калі яна пачула словы: "Усе ж калі што здарыцца, я пайду, мама. Прызавуць ці не, а пайду: так трэба."\\