Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:аркадзь-куляшоў:лірыка-аркадзя-куляшова [2025/08/22 11:11] – створана - знешняе змена 127.0.0.1
+++ творы:аркадзь-куляшоў:лірыка-аркадзя-куляшова [2025/08/23 15:41] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 7: / Радок 7: @@
 ====== Лірыка Аркадзя Куляшова ======
-Аркадзь Куляшоў прыйшоў у паэзію вельмі маладым. Дванаццацігадовым хлопчыкам ён надрукаваў у акруговай газеце «Наш працаўнік» першы верш. Да ранніх вершаў паэта належыць знакаміты «[[bellit>аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-бывай|Бывай...]]», пакладзены ў наш час на музыку.
+Аркадзь Куляшоў прыйшоў у паэзію вельмі маладым. Дванаццацігадовым хлопчыкам ён надрукаваў у акруговай газеце «Наш працаўнік» першы верш. Да ранніх вершаў паэта належыць знакаміты «[[творы/аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-бывай|Бывай...]]», пакладзены ў наш час на музыку.
 Бывай, абуджаная сэрцам, дарагая.\\
@@ Радок 35: / Радок 35: @@
 Верш «Бывай...» напоўнены шчымлівым пачуццём развітання з сапраўдным каханнем, памяць пра якое будзе спадарожнічаць усё жыццё. Твор напісаны на адным дыханні, кампазіцыйна зладжаны. А яго аўтару было ўсяго чатырнаццаць гадоў!\\
-Верш «[[bellit>аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-карусель|Карусель]]» з’явіўся праз дзесяцігоддзе, у 1939 г. Яго лірычны герой ужо развітаўся з парой першых, на мяжы дзяцінства і юнацтва, сімпатый, захапленняў, радасцяў, аднак яны не паспелі яшчэ схавацца за далеччу часу. Яшчэ можна на момант вярнуцца ў былое, «на каруселі маляўнічай... адкружыць хвілінак пяць». Вяртанне ў мінулае – сапраўднае свята, таму яно адбываецца не ў звычайны, а ў кірмашовы дзень. Значнасць падзеі падкрэсліваецца ўжо ў першых радках верша. На кірмаш герой твора ідзе «бальшаком, на край зямлі і неба», ідзе «ўсю ночку цёмную». Для яго гэта сустрэча з роднымі мясцінамі:
+Верш «[[творы/аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-карусель|Карусель]]» з’явіўся праз дзесяцігоддзе, у 1939 г. Яго лірычны герой ужо развітаўся з парой першых, на мяжы дзяцінства і юнацтва, сімпатый, захапленняў, радасцяў, аднак яны не паспелі яшчэ схавацца за далеччу часу. Яшчэ можна на момант вярнуцца ў былое, «на каруселі маляўнічай... адкружыць хвілінак пяць». Вяртанне ў мінулае – сапраўднае свята, таму яно адбываецца не ў звычайны, а ў кірмашовы дзень. Значнасць падзеі падкрэсліваецца ўжо ў першых радках верша. На кірмаш герой твора ідзе «бальшаком, на край зямлі і неба», ідзе «ўсю ночку цёмную». Для яго гэта сустрэча з роднымі мясцінамі:
 Ёсць на свеце роднае мястэчка,\\
@@ Радок 65: / Радок 65: @@
 Верш «Карусель» увайшоў у вельмі папулярны ў канцы 30-х гадоў цыкл «Юнацкі свет». «Тут – той шчаслівы і рэдкі выпадак, – адзначае даследчык творчасці А. Куляшова В. Бечык, – калі яно, паэтава пакаленне, з творчай сталасцю і юнацкай непасрэднасцю раскрыла, разгарнула свой унутраны свет, паведала лірычна-пранікліва – то са смуткам, то ўсмешліва, то ў складаным перапляценні розных настрояў – аб сваім каханні, аб сустрэчах і развітаннях, аб першым жыццёвым вопыце з яго салодкай самотнасцю і аб радасным адчуванні ўласнай маладосці».\\
-У гады Вялікай Айчыннай вайны А. Куляшоў напісаў шэраг твораў выключнай лірычнай сілы і духоўнай змястоўнасці: «Ліст з палону», «[[bellit>аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-над-брацкай-магілай|Над брацкай магілай]]», «[[bellit>аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-балада-аб-чатырох-заложн|Балада аб чатырох заложніках]]». З усіх беларускіх паэтаў, якія не абмінулі трагедыю змагання народа з чужынцамі, А. Куляшову ў вышэйшай ступені ўдалося перадаць боль незваротнага, напружанне чалавечага духу, бязмежжа пакут і гора. «Ліст з палону» (1942) – гэта маналог дзяўчыны-беларускі, якую вязуць у няволю, вязуць на здзек і прыніжэнне. Рытм верша, а таксама частае паўтарэнне гукаў «р», «д» стварае ўражанне перастуку колаў цягніка:
+У гады Вялікай Айчыннай вайны А. Куляшоў напісаў шэраг твораў выключнай лірычнай сілы і духоўнай змястоўнасці: «Ліст з палону», «[[творы/аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-над-брацкай-магілай|Над брацкай магілай]]», «[[творы/аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-балада-аб-чатырох-заложн|Балада аб чатырох заложніках]]». З усіх беларускіх паэтаў, якія не абмінулі трагедыю змагання народа з чужынцамі, А. Куляшову ў вышэйшай ступені ўдалося перадаць боль незваротнага, напружанне чалавечага духу, бязмежжа пакут і гора. «Ліст з палону» (1942) – гэта маналог дзяўчыны-беларускі, якую вязуць у няволю, вязуць на здзек і прыніжэнне. Рытм верша, а таксама частае паўтарэнне гукаў «р», «д» стварае ўражанне перастуку колаў цягніка:
 «Дарагі!\\
@@ Радок 89: / Радок 89: @@
 Я, ты ж знаеш, гаданням не веру, не веру, не веру.
-«[[bellit>аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-ліст-з-палону|Ліст з палону]]» быў напісаны ў вельмі драматычны перыяд Вялікай Айчыннай вайны. У вершы адчуваецца смутак усёй роднай зямлі, аддадзенай на здзек ворагу:
+«[[творы/аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-ліст-з-палону|Ліст з палону]]» быў напісаны ў вельмі драматычны перыяд Вялікай Айчыннай вайны. У вершы адчуваецца смутак усёй роднай зямлі, аддадзенай на здзек ворагу:
 Шлях суровы, суровы...\\
@@ Радок 157: / Радок 157: @@
 Што не ўстануць з нябыту...
-У пасляваеннай творчасці А. Куляшова назаўсёды засталася памяць аб вайне, яе пакутах, выпрабаваннях, яе строгай мерцы чалавечых вартасцей. Нават тады, калі паэт прама не гаворыць пра ваеннае мінулае, напрыклад, верш «[[bellit>аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-колас|Колас]]» (1946), памяць пра яго адцяняе і ўзмацняе радасць мірнага жыцця і працы.
+У пасляваеннай творчасці А. Куляшова назаўсёды засталася памяць аб вайне, яе пакутах, выпрабаваннях, яе строгай мерцы чалавечых вартасцей. Нават тады, калі паэт прама не гаворыць пра ваеннае мінулае, напрыклад, верш «[[творы/аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-колас|Колас]]» (1946), памяць пра яго адцяняе і ўзмацняе радасць мірнага жыцця і працы.
 Ты, з працы ідучы, прыкмець\\
@@ Радок 168: / Радок 168: @@
 Яму не меней жмені.
-Вайна як частка ўласнай біяграфіі згадваецца ў вершах «[[bellit>аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-крылы|Крылы]]» (1945), «Маё пасведчанне» (1951), «Я хаце абавязаны прапіскаю...» (1963). Паэт імкнецца асэнсаваць пройдзены шлях, свой жыццёвы лёс.\\
+Вайна як частка ўласнай біяграфіі згадваецца ў вершах «[[творы/аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-крылы|Крылы]]» (1945), «Маё пасведчанне» (1951), «Я хаце абавязаны прапіскаю...» (1963). Паэт імкнецца асэнсаваць пройдзены шлях, свой жыццёвы лёс.\\
-Характэрнай рысай таленту А. Куляшова з’яўляецца філасафічнасць. Аднак яна змагла па-сапраўднаму выявіцца толькі ў апошнія два дзесяцігоддзі жыцця паэта, у зборніках «Новая кніга» (1964), «Сасна і бяроза» (1970), «Хуткасць» (1976), у паэмах «[[bellit>аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-цунамі|Цунамі]]» (1968), «[[bellit>аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-варшаўскі-шлях|Варшаўскі шлях]]» (1972), «[[bellit>аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-xамуціус|Хамуціус]]» (1974-1975). Гэта было звязана як з набліжэннем чалавечай сталасці паэта, так і са зменамі ў жыцці грамадства.\\
+Характэрнай рысай таленту А. Куляшова з’яўляецца філасафічнасць. Аднак яна змагла па-сапраўднаму выявіцца толькі ў апошнія два дзесяцігоддзі жыцця паэта, у зборніках «Новая кніга» (1964), «Сасна і бяроза» (1970), «Хуткасць» (1976), у паэмах «[[творы/аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-цунамі|Цунамі]]» (1968), «[[творы/аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-варшаўскі-шлях|Варшаўскі шлях]]» (1972), «[[творы/аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-xамуціус|Хамуціус]]» (1974-1975). Гэта было звязана як з набліжэннем чалавечай сталасці паэта, так і са зменамі ў жыцці грамадства.\\
 А. Куляшоў у многіх вершах разважае над сэнсам жыцця асобнага чалавека і чалавечай цывілізацыі ў цэлым, над лёсам планеты і лёсам зямлян, яе насельнікаў. Думка паэта ахоплівае свет і сусвет, сягае ў будучыню, у новы век. Так, вобраз новага веку прысутнічае ў вершах «Зайздрошчу я мастам...», «Хуткасць», «Маёй рукой пасаджанай бярозе...» і інш. Будучыня ў творах А. Куляшова – увасабленне чалавечнасці і справядлівасці, дзе «прарастуць», заявяць пра сябе толькі добрыя справы. Таму пасаджанай бярозе «гадоў якіх праз сорак, сорак пяць %%//%% Не пры глухой дарозе красаваць, %%//%%А ў будучага веку на парозе». «Патомак малады», хаваючыся ад спёкі, з удзячнасцю згадае ...Пра рукі і рыдлёўку, Што гэта дрэва не вятрам на здзек Тут пасадзілі, не для ўцехі ўласнай – Пераняслі яго, для долі яснай, Не з лесу ў поле – з веку ў новы век. («Маёй рукой пасаджанай бярозе...»)\\
-У вершах «[[bellit>аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-маёй-рукой-пасаджанай-бя|Маёй рукой, пасаджанай бярозе...]]», «Зайздрошчу я мастам...» паэт сцвярджае ідэю безыменнасці дабра і добрых спраў. Лірычны герой, які пасадзіў дрэва, зусім спакойна, без крыўды ўспрымае тое, што не ўспомняць «ні пра дамоўку забытую маю, ні пра мяне». Лірычны герой другога верша зайздросціць мастам, а не іх канструктарам, дарогам, па якіх імчаць саставы, «не помнячы праслаўленых імён». Ён хоча,
+У вершах «[[творы/аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-маёй-рукой-пасаджанай-бя|Маёй рукой, пасаджанай бярозе...]]», «Зайздрошчу я мастам...» паэт сцвярджае ідэю безыменнасці дабра і добрых спраў. Лірычны герой, які пасадзіў дрэва, зусім спакойна, без крыўды ўспрымае тое, што не ўспомняць «ні пра дамоўку забытую маю, ні пра мяне». Лірычны герой другога верша зайздросціць мастам, а не іх канструктарам, дарогам, па якіх імчаць саставы, «не помнячы праслаўленых імён». Ён хоча,
 ...Каб так і слова –\\
@@ Радок 199: / Радок 199: @@
 Кропляй дажджу з лесавога лістка, –
-пісаў паэт у вершы «[[bellit>аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-мая-бесядзь|Мая Бесядзь]]» (1940-1946). Сталы А. Куляшоў добра ведаў кошт сапраўднай славы. Паэзія, якая рабіла творцу вядомым, была, аднак, суровай настаўніцай:
+пісаў паэт у вершы «[[творы/аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-мая-бесядзь|Мая Бесядзь]]» (1940-1946). Сталы А. Куляшоў добра ведаў кошт сапраўднай славы. Паэзія, якая рабіла творцу вядомым, была, аднак, суровай настаўніцай:
 Каб рос хлапчук, не дбаючы аб цудзе,\\
@@ Радок 212: / Радок 212: @@
 Аўтар гаворыць, што шлях да славы ляжыць праз расчараванні, сумненні, пакуты душы, непрыманне і абыякавасць... Нават чагосьці дасягнуўшы, стаўшы вядомым, творца «босым» ідзе ў «свет шырокі», гэта значыць, ён адкрыты для болю, жыццёвых нягод і цяжкасцей. Таму, «калі падносяць кубак славы», лірычны герой верша «лішняе спакусы не глыне». Ён добра помніць «гаркавы на смаглых вуснах прысмак палыну».\\
-У творах А. Куляшова шырока прысутнічае вобраз часу («Мае пасведчанне», «Крылы», «[[bellit>аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-я-хаце-абавязаны-прапіск|Я хаце абавязаны прапіскаю...]]» і інш.). Час для паэта – філасофская катэгорыя. Будучы сам вечным, ён вызначае пачатак і канец існавання кожнай жыццёвай з’явы, сведчыць пра змены, якія адбываюцца з кожным. У вершы «Адзіны серп на сённяшнім жніве» (1973) А. Куляшоў параўноўвае праз цякучасць часу дзве эпохі. Пачынаецца твор з сумнага роздуму:
+У творах А. Куляшова шырока прысутнічае вобраз часу («Мае пасведчанне», «Крылы», «[[творы/аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-я-хаце-абавязаны-прапіск|Я хаце абавязаны прапіскаю...]]» і інш.). Час для паэта – філасофская катэгорыя. Будучы сам вечным, ён вызначае пачатак і канец існавання кожнай жыццёвай з’явы, сведчыць пра змены, якія адбываюцца з кожным. У вершы «Адзіны серп на сённяшнім жніве» (1973) А. Куляшоў параўноўвае праз цякучасць часу дзве эпохі. Пачынаецца твор з сумнага роздуму:
 Заглух той дом, што быў маім гняздом,\\
@@ Радок 227: / Радок 227: @@
 ===== Падобныя старонкі =====
-  * [[bellit>аркадзь-куляшоў/паэзія-аркадзя-куляшова-яе-тэматыка-грам]]
+  * [[творы/аркадзь-куляшоў/паэзія-аркадзя-куляшова-яе-тэматыка-грам]]
-  * [[bellit>пімен-панчанка/духоўны-свет-лірычнага-героя-ў-паэзіі-пі]]
+  * [[творы/пімен-панчанка/духоўны-свет-лірычнага-героя-ў-паэзіі-пі]]
-  * [[bellit>іншае/сучасная-літаратура-беларусі/сучасная-паэзія-беларусі]]
+  * [[творы/іншае/сучасная-літаратура-беларусі/сучасная-паэзія-беларусі]]
-  * [[bellit>іншае/сучасная-літаратура-беларусі/сучасная-беларуская-паэзія-яе-тэмы-і-воб]]
+  * [[творы/іншае/сучасная-літаратура-беларусі/сучасная-беларуская-паэзія-яе-тэмы-і-воб]]
-  * [[bellit>ніл-гілевіч/матывы-і-вобразы-паэзіі-ніла-гілевіча]]
+  * [[творы/ніл-гілевіч/матывы-і-вобразы-паэзіі-ніла-гілевіча]]