Пісьменства

Гэтая старонка толькі для чытання. Вы можаце паглядзець яе зыходны тэкст, але не можаце яго змяніць. Паведаміце адміністратару, калі лічыце, што гэта няправільна.
~~META:
title = Аляксей Якімовіч — Неслух
&keywords = Сланечнік, Кроп, Цыбуля, гарбуз
&abstract = Чытаць апавяданне Аляксея Якімовіча "Неслух"
&iftrue = True
~~

====== Аляксей Якімовіч — Неслух ======
На агародзе, за старым плотам, жылі Сланечнік, Кроп і Цыбуля. Памыюцца, бывала, расою, з цёплым сонейкам павітаюцца і пачынаюць адзін аднаму розныя гісторыі расказваць. І пра тое, як сюды, на агарод, трапілі, і пра тое, як з зямлі вырасталі, падымаліся.\\
Прачнуліся аднойчы рана-раненька, і высокі Сланечнік усклікнуў:\\
– А ў нас новы сусед!\\
Прыгледзеліся Кроп і Цыбуля: сапраўды, ляжыць каля плота, у разорцы, штосьці кругленькае, зялёнае, паласатае.\\
– Мячык гэта, – расчаравана прамовіла Цыбуля.\\
– І праўда, – падтрымаў яе Кроп. – Відаць, суседская дзяўчынка забылася.\\
– Давайце спытаемся, мячык ён ці не, – прапанаваў Сланечнік і, сагнуўшыся ў паклоне, прывітаўся: – Добры дзень, сусед. Як цябе завуць?\\
– Гарбуз, – нясмела адказаў той.\\
– Чаго ты ў разорцы хаваешся? Да нас ідзі, – паклікала Цыбуля.\\
– Баюся, – ледзь чутна прашаптаў Гарбуз.\\
Ён быў яшчэ маленькі і таму ўсяго-ўсяго на свеце баяўся: і сярдзітай пчалы, і калючага асоту, і нават звычайнага матыля.\\
– Які ён паласаценькі! – усклікнуў у захапленні Сланечнік.\\
– Які ён кругленькі! – дадаў Кроп.\\
– Якое ў яго прыгожае імя! – шчыра пазайздросціла Цыбуля.\\
Хваляць Сланечнік, Кроп і Цыбуля, новага суседа, не нацешацца ім. А ён слухае ды гонару набіраецца. Асмялеў, з разоркі выскачыў:\\
– Я самы спрытны, я самы дужы! Я і на плот магу залезці!\\
– Навошта на плот лезці? – дзівіцца Сланечнік. – Няўжо табе з намі сумна?\\
– Разаб’ешся, – папярэджвае Кроп. – Хіба не бачыш, што ў плоце слупы струхнелыя?\\
Гарбуз і слухаць не хоча. Ад гонару як на дражджах расце. Учапіўся хвосцікам за штыкетнік і пакарабкаўся наверх.\\
– Куды ты? – крычыць Кроп.\\
– Злазь хутчэй, – просіць Цыбуля. – Упадзеш. Вунь які ты тоўсты!\\
Не слухае Гарбуз суседзяў, лезе на плот і хваліцца:\\
– Я ўсё магу. Я самы дужы, я самы спрытны!..\\
І тут падняўся моцны вецер, па агародзе памчаўся. Нахіліліся да зямлі Сланечнік, Кроп і Цыбуля, ад ветру схаваліся. Мінуў іх вецер, на плот наляцеў. Не вытрымалі струхнелыя слупы, паваліўся плот, а за ім – Гарбуз на зямлю грукнуўся. Ды так моцна, што адразу на кавалкі разляцеўся.

 


===== Падобныя старонкі =====
  * [[творы/алесь-якімовіч/алесь-якімовіч-хітры-воўк]]
  * [[творы/алесь-якімовіч/алесь-якімовіч-байка-пра-казла]]
  * [[творы/алесь-якімовіч/алесь-якімовіч-аўтамат]]
  * [[творы/алесь-якімовіч/алесь-якімовіч-аладкі]]
  * [[творы/алесь-якімовіч/алесь-якімовіч-вераб-ёвы-госці]]