Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:аляксей-дудараў:аляксей-дудараў-парог [2025/08/22 11:21] – створана - знешняе змена 127.0.0.1
+++ творы:аляксей-дудараў:аляксей-дудараў-парог [2025/08/23 16:03] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 7: / Радок 7: @@
 ====== Аляксей Дудараў — Парог ======
-Андрэй Буслай, галоўны герой драмы "Парог", унутрана супярэчлівы, дзівакаваты і злавесны адначасова, прынёс першы відавочны поспех [[litpers>аляксей-дудараў|Аляксею Дудараву]] як драматургу.\\
+Андрэй Буслай, галоўны герой драмы "Парог", унутрана супярэчлівы, дзівакаваты і злавесны адначасова, прынёс першы відавочны поспех [[постаці/аляксей-дудараў|Аляксею Дудараву]] як драматургу.\\
-Некаторыя крытыкі не ўхвалялі выбар галоўнага героя. Не маглі зразумець, чаму ў якасці рэзанёра і філосафа выступае алкаголік Буслай, дэмаралізаваная, разбэшчаная, цынічная асоба? Адзначалася і пэўная запазычанасць [[slounik>фабула|фабулы]]: гісторыя з уваскрэсеннем нябожчыка.\\
+Некаторыя крытыкі не ўхвалялі выбар галоўнага героя. Не маглі зразумець, чаму ў якасці рэзанёра і філосафа выступае алкаголік Буслай, дэмаралізаваная, разбэшчаная, цынічная асоба? Адзначалася і пэўная запазычанасць [[слоўнік/фабула|фабулы]]: гісторыя з уваскрэсеннем нябожчыка.\\
 Трэба, аднак, заўважыць, што матыў несапраўднай смерці нашмат больш старажытны; ён скарыстоўваўся ў сусветнай драматургіі яшчэ ў часы Шэкспіра, Лопэ дэ Вэгі, Мальера.\\
 Буслай спраўна выконваў амплуа тэатральнага блазна. Змрочна весяліўся сам, кпіў з свайго становішча, весяліў гледача.\\
 У першай дзеі Андрэй Буслай у стане жорсткага пахмельнага сіндрому прачынаецца ў чужой кватэры, сярод незнаёмых рэчаў.\\
-"Знаёмства" героя з новай абстаноўкай, яе "асвойванне" выглядае даволі камічна. Атрымліваецца, як у купалаўскім [[slounik>вадэвіль|вадэвілі]] "Прымакі", калі Максім Кутас, прачынаецца ў суседавай хаце і спрабуе вызначыць сваё месцазнаходжанне па колькасці павучыння ў кутах пад столлю.\\
+"Знаёмства" героя з новай абстаноўкай, яе "асвойванне" выглядае даволі камічна. Атрымліваецца, як у купалаўскім [[слоўнік/вадэвіль|вадэвілі]] "Прымакі", калі Максім Кутас, прачынаецца ў суседавай хаце і спрабуе вызначыць сваё месцазнаходжанне па колькасці павучыння ў кутах пад столлю.\\
 Буслая дзівіць не толькі незвычайны інтэр'ер, але і людзі, якіх ён сустракае ў незнаёмай кватэры: Аліна, Драгун. Ён адчувае з іх боку грэблівасць, шкадаванне і... спробу дапамагчы. Чужое спачуванне яго, алкаголіка са стажам, бянтэжыць, прымушае зразумець глыбіню ўласнага падзення. І ён спрабуе адгарадзіцца ад гэтага новага, трывожнага пачуцця звыклым спосабам: блазнуе, бравіруе ўласным падзеннем, кпіць з сябе. Ён добра ведае, як дзейнічаюць такія паводзіны на людзей, не пазбаўленых пачуцця гумару. Цынічныя, але дасціпныя выказванні Буслая, трапныя характарыстыкі, якімі ён надзяляе людзей, могуць выклікаць калі не сімпатыю, дык цікавасць. Нават панурая Аліна, засяроджаная на сваёй бядзе, не можа стрымаць усмешкі, калі Буслай тлумачыць, чаму людзі п'юць: "Чалавек не жывёла, дарагуша... У яго ў гэтым кацялку (паляпаў па галаве) думкі розныя. Калі сабаку навучыць думаць, і сабака піць пачне..."\\
 Паводзіны Буслая ў чужой кватэры нагадваюць тэатральную гульню, свайго роду эксперымент, які ставіць сам Буслай, назіраючы за рэакцыяй людзей. Але ў гэтай гульні, як і ў дзівацтвах герояў зборніка "Святая птушка", няшмат чалавечнасці, гуманізму. Гэта хутчэй спосаб самавыяўлення спакутаванага чалавека; але гэтая пакута не зрабіла яго добрым, чуйным да чужой болі. Наадварот, яна спарадзіла ў яго душы цынізм і скепсіс.\\
 Кепікі, блазнаванне, "чорны гумар" - абалонка, за якой хаваецца прытоены боль. Смех, як і гарэлка, для героя -своеасаблівае выйсце са стану апатыі, абыякавасці, духоўнай ляноты, якія ён адчувае вакол сябе і ў сабе. Дабрату Буслай шукае не ў бесклапотным цвярозым жыцці, а ў п'яным чадзе: "Калі п'яны, мне ўсіх шкада, я ўсіх люблю... У мяне ў п'янага - слёзы з вачэй ад замілавання людзьмі, дрэвамі, зямлёй...Усім-усім!..".\\
 "Гэта не ён плача, гэта ў ім гарэлка плача",- кажуць у народзе пра такога роду замілаванне. Сярэднестатыстычнае жыццё, аказваецца, развучыла людзей натуральнаму выяўленню пачуццяў: кахання, смутку, расчуленасці, шкадавання. Менавіта пра гэта хоча сказаць Буслай сваёй рэплікай: "Вельмі ўжо цвярозыя сталі".\\
-Крытык Б. Емяльянаў, аналізуючы "Парог" у кантэксце п'ес з адпаведнай праблематыкай, прыходзіць да ёмістай формулы: "цяжар лёгкага жыцця". Тут маецца на ўвазе цяжар бездухоўнага існавання. "Пестуны веку" толькі на першы погляд бесклапотна карыстаюцца жыццёвымі дабротамі, на самай справе яны скрозь нясуць клопаты і беды сабе і сваім блізкім. Лёс Буслая параўноўваецца крытыкам з жыццём Зілава, героя драмы "Паляванне на качак" А. Вампілава. Але Буслай на словах выступае якраз супраць бяздумнага, самазадаволенага існавання. Ён прыгадвае павучальную, падобную на [[slounik>прытча|прытчу]], гісторыю: чалавек, хворы на цукровы дыябет, страціў прытомнасць проста на вуліцы, памёр на вачах у людзей, якія абыякава праходзілі міма.\\
+Крытык Б. Емяльянаў, аналізуючы "Парог" у кантэксце п'ес з адпаведнай праблематыкай, прыходзіць да ёмістай формулы: "цяжар лёгкага жыцця". Тут маецца на ўвазе цяжар бездухоўнага існавання. "Пестуны веку" толькі на першы погляд бесклапотна карыстаюцца жыццёвымі дабротамі, на самай справе яны скрозь нясуць клопаты і беды сабе і сваім блізкім. Лёс Буслая параўноўваецца крытыкам з жыццём Зілава, героя драмы "Паляванне на качак" А. Вампілава. Але Буслай на словах выступае якраз супраць бяздумнага, самазадаволенага існавання. Ён прыгадвае павучальную, падобную на [[слоўнік/прытча|прытчу]], гісторыю: чалавек, хворы на цукровы дыябет, страціў прытомнасць проста на вуліцы, памёр на вачах у людзей, якія абыякава праходзілі міма.\\
 "Б у с л а й. Тысяча чалавек прайшлі, і ніводзін не ўбачыў... Аслеплі, аглухлі... Душу сваю закармілі так, што ўсе нармальныя чалавечыя пачуцці толькі ў п'яным выглядзе вонкі вырываюцца...".\\
 "Закормленая душа" - сімвал душэўнай ляноты, інертнасці, бяздумна-расліннага існавання, якія прыводзіць да раз'яднанасці. Гэта праява сацыяльнай хваробы, на жаль, універсальнай. Бо неўзабаве, у прыступе шчырасці, Буслай прызнаецца, што і сам да сябе такога не падышоў бы...\\
@@ Радок 36: / Радок 36: @@
 Б у с л а й (яшчэ мацней прытуляючы сына да сябе). Не памятаю... Не памятаю... Не памятаю...".\\
 Нарэшце расчытваецца сімвалічны вобраз "парога", мяжы, за якой пачынаецца незваротны распад чалавечай асобы, духоўная смерць, якая набывае куды больш пачварныя формы, чым фізічная. "Парог" - апакаліпсіс, крушэнне свету, не сусвету, але свету адной чалавечай асобы.\\
-Тэма адказнасці чалавека перад сусветам за сваё асабістае "я", за жыццё, падараванае яму Богам, атрымала своеасаблівы працяг у драме [[bellit>аляксей-дудараў/аляксей-дудараў-вечар|"Вечар"]].
+Тэма адказнасці чалавека перад сусветам за сваё асабістае "я", за жыццё, падараванае яму Богам, атрымала своеасаблівы працяг у драме [[творы/аляксей-дудараў/аляксей-дудараў-вечар|"Вечар"]].
@@ Радок 42: / Радок 42: @@
 ===== Падобныя старонкі =====
-  * [[textdiss>навошта-ў-хаце-парог]]
+  * [[ibdc.ped>навошта-ў-хаце-парог]]
-  * [[bellit>анатоль-грачанікаў/анатоль-грачанікаў-бацькоўскі-парог]]
+  * [[творы/анатоль-грачанікаў/анатоль-грачанікаў-бацькоўскі-парог]]
-  * [[bellit>аляксей-дудараў/аляксей-дудараў-князь-вітаўт]]
+  * [[творы/аляксей-дудараў/аляксей-дудараў-князь-вітаўт]]
-  * [[bellit>алесь-разанаў/алесь-разанаў-парог]]
+  * [[творы/алесь-разанаў/алесь-разанаў-парог]]
-  * [[litpers>аляксей-дудараў]]
+  * [[постаці/аляксей-дудараў]]