Прысвячаецца Янку Юхнаўцу

Немінучасці — натхнёны
ход.
Крочыць Новы, неўнікнёны
год.

Час плыве, шле з дальных рэйдаў
блік,
піша ў небе белай крэйдай
лік.

Крэсліць: тысяча і дзевяць
сот…
З пражытога ймкне у неведзь
стод.

Рэшту лікаў затуляе
ён,
а на першых свой стаўляе
плён.

Гэта — дзён мінулых выхрыст
«V»,
а на доле злы антыхрыст —
«гаў!»

«V» паказвае атомам
шлях,
на антыхрыста стагромам —
бах!..

I зляцеў з маіх павекаў
сон.
Бачу: спомірснаму веку —
скон.

Велікома йдзе ўва ўсеведзь
год,
Новы — тысяча і дзевяць
сот…

1946

• Там, на пякельным таку, дзе цапамі малоцяць галовы...
• Алесь Салавей — Лясы. Узгоркі. Паплавы...
• Алесь Салавей — Пад шэлесты лісця
• алесь-салавей
• Алесь Салавей — Спі...