Прыпол свой ранне ў парась памачыла,
галоднае, на дрэвах рве лісты…
Яшчэ ў грудзёх нямала маеш сілаў,

яшчэ ж няшмат пражыў на свеце ты, —
па чым жа ныць? Шчэ будзе шмат патолі —
вясна разгорне зноў шацёр густы.

Ды мне не стрэць яе — ад шчымнай болі
жыццёвых мукаў я аслаб няўзнак.
Мая вясна не вернецца ніколі,
хоць у гадох маіх — яшчэ вясна.

26.10.1943

• рыгор-крушына/рыгор-крушына-тэрцыны
• алесь-салавей/алесь-салавей-мала
• тэрцына
• алесь-салавей/алесь-салавей-о-не-ня-цёмным-воблакам-шп
• янка-сіпакоў/янка-сіпакоў-тэрцыны-пра-наручнікі