Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:алесь-разанаў:творчасць-алеся-разанава [2025/08/23 15:53] – vedybeadmin
+++ творы:алесь-разанаў:творчасць-алеся-разанава [2025/08/23 15:55] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 63: / Радок 63: @@
 Наўмысная фрагментарнасць твора, "вырванасць" яго з актыўнага інтэлектуальнага пошуку падкрэсліваецца тым, што пачынаецца ён з малой літары і не мае знакаў прыпынку (між іншым, гэтая распаўсюджаная ў сусветнай літаратуры традыцыя ідзе яшчэ ад французскага паэта Апалінэра). Даследчыца Г. Кісліцына адзначае, што рытмічная арганізацыя квантэмы "будуецца на ўліку колькасці часу, неабходнага для сэнсаакцэнтаванага вымаўлення слова ці групы слоў" і, заўважаючы сувязь такой формы вершаскладання з фальклорам, лічыць непатрэбнымі ў дадзеным выпадку знакі прыпынку, якія маглі б парушыць сувязь паміж словамі. Дададзім, што чытач, спасцігаючы сэнс верша, усё роўна вымушаны вызначыць яго інтанацыйную будову і, робячы гэта самастойна, становіцца сааўтарам паэта. Сапраўды, ключавое слова "што" можа ўяўляцца злучальным словам, а можа азначаць зададзенае сабе і свету пытанне. Такая шматзначнасць робіць глыбінным, бяздонным сэнс апошняга мікравобраза верша. Бездань ззаду – гэта пераадоленыя цяжкасці, трагедыі свету і асобы ці надзея на будучае, якая грунтуецца на невычэрпным вопыце мінулага? Незавершанасць і павінна пярэчыць перамогам, каб чалавек не спыняўся ў сваім шляху наперад. У тым ліку і незавершанасць квантэм, у "загадкавай цьмянасці" якіх, па словах У. Калесніка, "невычэрпнасць і паэтычнасць".\\
-Кніга "Вастрыё стралы" была адметная найперш тым, што ў ёй дамінавала яшчэ адна надзвычай ёмістая для ўвасаблення філасофскага зместу форма – [[слоўнік/версэт|версэт]]. Трэба зазначыць, што версэт мае ў беларускай літаратуры даўнюю традыцыю, да яго звярталіся [[творы/якуб-колас/творчасць-якуба-коласа|Якуб Колас]], Максім Багдановіч, [[творы/ядвігін-ш/ядвігін-ш-антон-іванавіч-лявіцкі|Ядвігін Ш.]], [[litpers>максім-гарэцкі|Максім Гарэцкі]], сустракаецца ён і ў творчасці сучаснікаў (У.Арлоў, У.Някляеў і інш.).\\
+Кніга "Вастрыё стралы" была адметная найперш тым, што ў ёй дамінавала яшчэ адна надзвычай ёмістая для ўвасаблення філасофскага зместу форма – [[слоўнік/версэт|версэт]]. Трэба зазначыць, што версэт мае ў беларускай літаратуры даўнюю традыцыю, да яго звярталіся [[творы/якуб-колас/творчасць-якуба-коласа|Якуб Колас]], Максім Багдановіч, [[творы/ядвігін-ш/ядвігін-ш-антон-іванавіч-лявіцкі|Ядвігін Ш.]], [[постаці/максім-гарэцкі|Максім Гарэцкі]], сустракаецца ён і ў творчасці сучаснікаў (У.Арлоў, У.Някляеў і інш.).\\
 Версэт – твор прытчавага, шматзначна-павучальнага характару, які па-філасофску пераасэнсоўвае свет звычайных рэчаў і паняццяў.\\
 Версэт "Палёт стралы" цэнтральны ў кнізе, што падкрэсліваецца пераклічкай назваў. У гэтым версэце, як і ў большасці іншых, гаворка ідзе ад першай асобы. Аўтар асэнсоўвае ўнутраны змест прадметаў – лука і стралы, якія сімвалізуюць супрацьдзеянне, барацьбу і рух. Адначасова асэнсоўваецца лёс чалавека, які, як і страла ў луку, жыве ў паўкружжах дня, ночы, небакраю. Асацыятыўнымі сувязямі (паўкружжа і прамая) звязаны канкрэтныя і абстрактныя паняцці, развагі пра жыццё і смерць.\\
@@ Радок 71: / Радок 71: @@
 У вершасказе [[творы/алесь-разанаў/алесь-разанаў-вецер|"Вецер"]] у дванаццаці асобных сказах (лічба з часоў язычніцтва, вядома, магічная) увесь час перагукваюцца словы, збліжаючыся не толькі гучаннем, але і сэнсам (vоtr – водар, veter – ветразь, vіtr – вітрыны і вітраж, Wіnd – вентылятар і г.д.), што з'яўляецца дадатковым і вельмі дзейсным вобразна-выяўленчым сродкам. Паэт стварае своеасаблівыя пераканальныя нацыянальныя архетыпы, з якіх складаецца карціна свету.\\
 Мова па сутнасці сваёй метафарычная, аднак толькі Алесю Разанаву даступны ў такой меры яе ўнутраныя, схаваныя часам багацці. Да таго ж паэт умее і мае права ствараць іх сам.\\
-Непаўторнасць стылю Алеся Разанава відавочная. Аднак яго творчасць абапіраецца на традыцыі [[litpers>янка-купала|Купалы]] і Багдановіча, унутрана звязана з філасофскай глыбінёй і агульнакультурнай асновай паэзіі [[творы/максім-танк/матывы-і-вобразы-паэзіі-максіма-танка|Максіма Танка]], з паэтыкай танкаўскага [[слоўнік/свабодны-верш-верлібр|верлібра]], з прытчавасцю вершаў Анатоля Вярцінскага і яго ўвагай да ўнутраных моўных паралеляў і гучання слоў. Ды і да Алеся Разанава ідзе цэлае пакаленне, якое працягвае ўжо яго традыцыі: А. Сыс, А. Мінкін, А. Глобус, В. Слінко, Ю. Пацюпа, Ю. Гумянюк і інш.\\
+Непаўторнасць стылю Алеся Разанава відавочная. Аднак яго творчасць абапіраецца на традыцыі [[постаці/янка-купала|Купалы]] і Багдановіча, унутрана звязана з філасофскай глыбінёй і агульнакультурнай асновай паэзіі [[творы/максім-танк/матывы-і-вобразы-паэзіі-максіма-танка|Максіма Танка]], з паэтыкай танкаўскага [[слоўнік/свабодны-верш-верлібр|верлібра]], з прытчавасцю вершаў Анатоля Вярцінскага і яго ўвагай да ўнутраных моўных паралеляў і гучання слоў. Ды і да Алеся Разанава ідзе цэлае пакаленне, якое працягвае ўжо яго традыцыі: А. Сыс, А. Мінкін, А. Глобус, В. Слінко, Ю. Пацюпа, Ю. Гумянюк і інш.\\
 Калі дазволіць сабе рызыкоўную справу пайсці следам за Алесем Разанавым у пераасэнсаванні гучання слоў, то і ў яго прозвішчы можна ўбачыць наканаванне. РАЗ – толькі аднойчы нараджаюцца асобы такога маштабу ў нашай паэзіі. Толькі Разанаву ўдаецца разразаць тканіну слова, не парушаючы яго жывога адзінства, і знаходзіць у глыбінях нечаканы, але абсалютна абгрунтаваны сэнс. Раз – яго эксперымент з вершам, энергічны, трагічны, як удар стралы, якая не можа спыніць, змяніць напрамак палёту і паўтарыць яго. АЛЕ – нездарма яго завуць Алесь. Ніякія спробы пераймання яго манеры не дадуць плёну, бо такая індывідуальнасць непаўторная. Адзінае, што належыць пераймаць, – імкненне да пошуку і творчай незалежнасці.\\