Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:алесь-петрашкевіч:алесь-петрашкевіч-напісанае-застаецца [2025/08/23 15:41] – vedybeadmin
+++ творы:алесь-петрашкевіч:алесь-петрашкевіч-напісанае-застаецца [2025/08/23 15:53] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 11: / Радок 11: @@
 \\
 З культурных дзеячаў Беларусі найбольш асвоены драматургіяй вобраз Францыска Скарыны, першадрукара, асветніка, навукоўца, пісьменніка. Беларуская драматургічная Скарыніяна пачынаецца творам Міхайлы Грамыкі "Скарынін сын з Полацка". Да гэтага вобразу звярталіся Язэп Дыла ("Падуанскі студэнт", п'еса не завершана), Міхась Клімковіч (драматычная паэма-трылогія "Георгій Скарына"), Мікола Арочка (драматычная паэма-"фрэска" "Судны дзень Скарыны"), маладыя драматургі-сааўтары [[творы/іншае/максім-клімковіч-і-міраслаў-адамчык-шайб|Міраслаў Адамчык і Максім Клімковіч (Vita brevis, або Нагавіцы святога Георгія"]], 1997) ды іншыя драматургі.\\
-У Скарыніяне значнае месца займае драматургічная [[slounik>дылогія|дылогія]] Алеся Петрашкевіча "Напісанае застаецца" і "[[творы/алесь-петрашкевіч/алесь-петрашкевіч-прарок-для-айчыны|Прарок для Айчыны]]".\\
+У Скарыніяне значнае месца займае драматургічная [[слоўнік/дылогія|дылогія]] Алеся Петрашкевіча "Напісанае застаецца" і "[[творы/алесь-петрашкевіч/алесь-петрашкевіч-прарок-для-айчыны|Прарок для Айчыны]]".\\
 Як і ў п'есе [[творы/алесь-петрашкевіч/алесь-петрашкевіч-гора-і-слава-русь-кіеў|"Гора і слава" ("Русь Кіеўская")"]], аўтар знаходзіць магчымым адыходзіць ад вывераных дакументальна фактаў і дапускае ў значнай ступені мастацкі вымысел. Апроч Францыска Скарыны - цэнтральнага персанажа п'есы "Напісанае застаецца", Алесь Петрашкевіч уводзіць у твор у якасці дзеючых асоб Міколу Гусоўскага, Пятра Мсціслаўца, Томаса Мюнцэра, Марціна Лютэра, Максіма Грэка, Мікалая Каперніка.\\
 У нас няма дакументальных пацверджанняў таму, што Скарына быў знаёмы з усімі пералічанымі асобамі, мог размаўляць з імі. У рэальным жыцці такія знакамітыя для свайго часу людзі з розных краін наўрад ці маглі б сабрацца разам. Але драматург робіць мастацкае дапушчэнне - у межах мастацкай, тэатральнай умоўнасці.\\