Я крыкну —

і крык мой ахрыплы патоне

У стомленым груку гарачых падкоў.
Спынюся —

мяне насцігае

Пагоня
Скрозь памяць далёкіх, забытых гадоў.

У чым вінаваты я перад табою,
О мудры мой продак?!
Скажы мне, а мо
Бярог ты Радзіму сваю тады болей?
І мы ж яе ворагам не аддамо!

Скрозь памяць ляцяць узмакрэлыя коні.
За што ты караеш?
Чаму ты маўчыш?
Бліжэй і бліжэй за спіною
Пагоня,
Ніжэй і ніжэй нада мною
Мячы…

• скарбы-нашай-радзімы
• Алесь Бачыла — Радзіма мая дарагая...
• ганарымся-бацькаўшчынай
• тэма-народнага-жыцця-і-любоў-да-радзімы-
• Алесь Разанаў — Радзіма