Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:адам-міцкевіч:адам-міцкевіч-дзяды [2025/08/22 11:11] – створана - знешняе змена 127.0.0.1
+++ творы:адам-міцкевіч:адам-міцкевіч-дзяды [2025/08/23 15:53] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 7: / Радок 7: @@
 ====== Адам Міцкевіч — Дзяды ======
-Этапнай у [[bellit>адам-міцкевіч/творчасць-адама-міцкевіча|творчасці Адама Міцкевіча]] стала вялікая драматычна-эпічная паэма "Дзяды", пачатая ў 1820 г. і, па сутнасці, не завершаная паэтам да канца ягонага жыцця. Дзяды – слова беларускае, і служыць яно найменнем старадаўняга абраду памінання памерлых продкаў. З паказу адпаведнага рытуалу і пачынаюцца апублікаваныя паэтам часткі паэмы. Паэт надае абраду Дзядоў маральнае і філасофскае значэнне, як бы задаючы тон усяму твору, які ўвесь прасякнуты матывам веры. Цэнтральнай жа постаццю паэмы выступае вобраз Густава-Конрада. Густаў з’яўляецца ўжо ў пралогу "Здань" і дзейнічае ў Другой і Чацвёртай частках паэмы. Гэта – герой найчасцей маўклівы, заглыблены ў асабістыя праблемы. Густаў супрацьпастаўляе шмат якім заганным бакам "вышэйшага грамадства" здаровую, як ён лічыць, маральнасць простага народа. За ім неадступна крочыць вобраз каханай, і ў апошнім маналогу Чацвёртай часткі Густаў прамаўляе наступныя словы:
+Этапнай у [[творы/адам-міцкевіч/творчасць-адама-міцкевіча|творчасці Адама Міцкевіча]] стала вялікая драматычна-эпічная паэма "Дзяды", пачатая ў 1820 г. і, па сутнасці, не завершаная паэтам да канца ягонага жыцця. Дзяды – слова беларускае, і служыць яно найменнем старадаўняга абраду памінання памерлых продкаў. З паказу адпаведнага рытуалу і пачынаюцца апублікаваныя паэтам часткі паэмы. Паэт надае абраду Дзядоў маральнае і філасофскае значэнне, як бы задаючы тон усяму твору, які ўвесь прасякнуты матывам веры. Цэнтральнай жа постаццю паэмы выступае вобраз Густава-Конрада. Густаў з’яўляецца ўжо ў пралогу "Здань" і дзейнічае ў Другой і Чацвёртай частках паэмы. Гэта – герой найчасцей маўклівы, заглыблены ў асабістыя праблемы. Густаў супрацьпастаўляе шмат якім заганным бакам "вышэйшага грамадства" здаровую, як ён лічыць, маральнасць простага народа. За ім неадступна крочыць вобраз каханай, і ў апошнім маналогу Чацвёртай часткі Густаў прамаўляе наступныя словы:
 Хто цалкам сэрцам і душой ў каханні гінуў,\\
@@ Радок 23: / Радок 23: @@
 \\
-Трэцяя частка "Дзядоў" была напісаная Міцкевічам ужо ў Дрэздэне, пасля паразы паўстання 1830-1831 гг. У гэтай частцы захоўваецца пафас і стыль "віленска-ковенскіх" "Дзядоў", застаецца і галоўны герой – той самы… і ўжо іншы. 1 лістапада 1823 г., на Дзяды, паэт зрабіў надпіс на муры цэлі ў базыльянскіх мурах: "1 лістапада 1823 г. памёр Густаў. 1 лістапада 1823 г. нарадзіўся Конрад". Галоўныя памкненні гэтага героя скіраваныя ўжо не на тое, каб залячыць душэўную рану ад няшчаснага кахання, а на здзяйсненне высокага патрыятычнага ідэалу – вызваленне любай Айчыны. У "Імправізацыі" Конрад выказвае погляды рамантычнага бунтаўніка-індывідуаліста, кідае выклік самому Богу. У сваю чаргу, ксёндз Пётра ў змаганні за свабоду роднага краю чэрпае сілы якраз у шчырым служэнні Богу: у гэтым абодва героі як бы дапаўняюць адзін аднаго. І ўсё-такі сапраўдным узорам адданасці высакароднай справе для Конрада выступаюць мастацкія вобразы сяброў Міцкевіча, [[bellit>іншае/філаматы-і-філарэты|філаматаў і філарэтаў]]. Хтосьці з іх з’яўляецца ў творы пад мянушкамі (Жэгота – [[bellit>іншае/літаратары-хіх-стагоддзя/ігнат-дамейка|Ігнат Дамейка]]), а нехта ([[bellit>іншае/літаратары-хіх-стагоддзя/тамаш-зан|Тамаш Зан]], Адам Сузін, Ян Сабалеўскі, [[bellit>іншае/літаратары-хіх-стагоддзя/адольф-янушкевіч|Адольф Янушкевіч]], Якуб Ягела, Юзаф Кавалеўскі, Фелікс Кулакоўскі, Антоні Фрэенд, Цыпрыян Янчэўскі) – і пад сваімі ўласнымі імёнамі або прозвішчамі. У высокай маральнасці сваіх сяброў аўтар бачыць гарантыю таго, што памагатыя рэжыму рана ці позна пацерпяць паразу…\\
+Трэцяя частка "Дзядоў" была напісаная Міцкевічам ужо ў Дрэздэне, пасля паразы паўстання 1830-1831 гг. У гэтай частцы захоўваецца пафас і стыль "віленска-ковенскіх" "Дзядоў", застаецца і галоўны герой – той самы… і ўжо іншы. 1 лістапада 1823 г., на Дзяды, паэт зрабіў надпіс на муры цэлі ў базыльянскіх мурах: "1 лістапада 1823 г. памёр Густаў. 1 лістапада 1823 г. нарадзіўся Конрад". Галоўныя памкненні гэтага героя скіраваныя ўжо не на тое, каб залячыць душэўную рану ад няшчаснага кахання, а на здзяйсненне высокага патрыятычнага ідэалу – вызваленне любай Айчыны. У "Імправізацыі" Конрад выказвае погляды рамантычнага бунтаўніка-індывідуаліста, кідае выклік самому Богу. У сваю чаргу, ксёндз Пётра ў змаганні за свабоду роднага краю чэрпае сілы якраз у шчырым служэнні Богу: у гэтым абодва героі як бы дапаўняюць адзін аднаго. І ўсё-такі сапраўдным узорам адданасці высакароднай справе для Конрада выступаюць мастацкія вобразы сяброў Міцкевіча, [[творы/іншае/філаматы-і-філарэты|філаматаў і філарэтаў]]. Хтосьці з іх з’яўляецца ў творы пад мянушкамі (Жэгота – [[творы/іншае/літаратары-хіх-стагоддзя/ігнат-дамейка|Ігнат Дамейка]]), а нехта ([[творы/іншае/літаратары-хіх-стагоддзя/тамаш-зан|Тамаш Зан]], Адам Сузін, Ян Сабалеўскі, [[творы/іншае/літаратары-хіх-стагоддзя/адольф-янушкевіч|Адольф Янушкевіч]], Якуб Ягела, Юзаф Кавалеўскі, Фелікс Кулакоўскі, Антоні Фрэенд, Цыпрыян Янчэўскі) – і пад сваімі ўласнымі імёнамі або прозвішчамі. У высокай маральнасці сваіх сяброў аўтар бачыць гарантыю таго, што памагатыя рэжыму рана ці позна пацерпяць паразу…\\
 Ва Урыўку (альбо: адступленні) Трэцяй часткі паэмы "Дзяды", які фактычна складаецца з некалькіх вершаў, Міцкевіч малюе вобраз бесчалавечнай царскай імперыі:
@@ Радок 34: / Радок 34: @@
 \\
 Расійскую тэрыторыю Міцкевіч паказвае ў выглядзе вялікай застылай пусткі, а сталіцу імперыі Пецярбург – як тварэнне злых, сатанінскіх сілаў гісторыі.\\
-Вельмі цяжка даць дакладнае жанравае вызначэнне паэмы "Дзяды". Як заўважана літаратуразнаўцамі, аўтар выкарыстаў у гэтым творы элементы оперы, [[slounik>містэрыя|містэрыі]], народнага [[slounik>фарс|фарсу]], ствараючы "жанравы сплаў гістарычнай, філасофскай, лірыка-драматычнай паэмы".\\
+Вельмі цяжка даць дакладнае жанравае вызначэнне паэмы "Дзяды". Як заўважана літаратуразнаўцамі, аўтар выкарыстаў у гэтым творы элементы оперы, [[слоўнік/містэрыя|містэрыі]], народнага [[слоўнік/фарс|фарсу]], ствараючы "жанравы сплаў гістарычнай, філасофскай, лірыка-драматычнай паэмы".\\
 Адметнай з’явай у культурным жыцці Беларусі апошніх гадоў стала сцэнічнае ўвасабленне "Дзядоў", ажыццёўленае мінскім "Тэатрам Ч" пад творчым кіраўніцтвам літоўскага рэжысёра Рамуне Кудзманайце ў 2013 г.
@@ Радок 43: / Радок 43: @@
 ===== Падобныя старонкі =====
-  * [[bellit>адам-міцкевіч/адам-міцкевіч-конрад-валенрод]]
+  * [[творы/адам-міцкевіч/адам-міцкевіч-конрад-валенрод]]
-  * [[bellit>адам-міцкевіч/творчасць-адама-міцкевіча]]
+  * [[творы/адам-міцкевіч/творчасць-адама-міцкевіча]]
-  * [[bellit>адам-міцкевіч/адам-міцкевіч-свіцязянка]]
+  * [[творы/адам-міцкевіч/адам-міцкевіч-свіцязянка]]
-  * [[bellit>адам-міцкевіч/адам-міцкевіч-свіцязь]]
+  * [[творы/адам-міцкевіч/адам-міцкевіч-свіцязь]]
-  * [[bellit>адам-міцкевіч/адам-міцкевіч-гражына]]
+  * [[творы/адам-міцкевіч/адам-міцкевіч-гражына]]