к ляціць па лесе ён, Дрэвы б’юць яму паклон – Сябруком завуць сваім, Добрым доктарам лясным. Нішчыць дзюбкай ён сваёй Караедаў пад карой. Дзяцел – стук, дзяцел – грук, Аглядае кожны сук.