~~META:
title = Шматзлучнікавасць
&keywords = шматзлучнікавасць
&abstract = Што такое шматзлучнікавасць? Прыклады ўжывання шматзлучнікавасці
&iftrue = nan
~~

====== Шматзлучнікавасць ======
Шматзлучнікавасць (**полісіндэтон**) (ад грэч. poly — шмат і syndeton — звязанае) — стылістычны прыём, сутнасць якога — у выкарыстанні адных і тых жа злучнікаў паміж аднароднымі словамі і сказамі. Ужываецца даволі часта ў фальклорных творах:

Як пан звозіў да сваё жытцо\\
У цёмныя гумны да з светлага поля,\\
Яно ў тарпе прылежыста,\\
А на таку прымалоціста,\\
А ў арудзе прысыпіста,\\
А ў млыне прымеліста,\\
А ў дзяжы падыходзіста,\\
А ў печы румяніста,\\
А на стале як сыр белы.

\\
Шматзлучнікавасць дапамагае звязаць аднародныя словы і сказы ў сінтаксічнае адзінства і разам з тым размежаваць іх паміж сабой. Яна запавольвае тэмп паэтычнага выказвання, надае яму ўзнёсласць:

Усё, што ёсць, і тое, што было,\\
Маімі спадарожнікамі будзьце —\\
І колеры, і гукі, і святло,\\
І думкі, і пачуцці.\\
(П. Марціновіч. «Заклінанне»)\\
\\
Радзіма, радзіма,\\
хаціна і рэчка, —\\
То крыкам гусей, то пушком на вярбе,\\
То роднаю назвай чужога мястэчка\\
З любой пуцявіны завеш да сябе.\\
(I. Ласкоў. «... З Варшавы да Мінска ідзе электрычка»)

\\
Як стылістычны прыём шматзлучнікавасць супрацьстаіць [[слоўнік/бяззлучнікавасць|бяззлучнікавасці]].