~~META:
title = Сімплака
&keywords = сімплака
&abstract = Што такое сімплака (спляценне)? Прыклады ўжывання сімплакі
&iftrue = nan
~~

====== Сімплака ======
Сімплака (грэч. symphloke — спляценне), або **спляценне**, — адзін з відаў сінтаксічнага [[слоўнік/паралелізм|паралелізму]], адначасовае ўжыванне ў вершы [[слоўнік/анафара|анафар]] і [[слоўнік/эпіфара|эпіфар]] або паўтораў якіх-небудзь слоў ці словазлучэнняў у сярэдзіне вершаваных радкоў. Вось прыклады сімплакі з народнай паэзіі:

Сонейка! Ляцелі гусі з Белае Русі. Сонейка!\\
Сонейка! Яны ляцелі, усё й гаварылі. Сонейка!\\
Сонейка! Дзе мы ляталі, дзе мы бывалі. Сонейка!\\
Сонейка! Такога дзіва мы не відалі. Сонейка!\\
Сонейка! Як у крывічах пасярод сяла. Сонейка!\\
Сонейка! Пасярод сяла студня віна. Сонейка!\\
(Народная песня)\\
\\
Сядзем, татка, паабедаем з табою,\\
Паабедаўшы, падзелімся з табою.\\
Табе, татка, новая хатка, каморка,\\
А мне, татка, куфар адзежкі, кароўка.\\
Табе, татка, новая клетка і тачок,\\
А мне, татка, соценьку грошай, катушок.\\
(Народная песня)

\\
Адначасовае ўжыванне анафар і эпіфар (побач з іншымі [[слоўнік/стылістычныя-фігуры|стылістычнымі фігурамі]]) надало адметны выгляд вершу Кастуся Цвіркі «Такія сэрцы ў нас», дапамагло выявіць глыбока патрыятычную ідэю твора:

Такія, мусіць, косці ў нас —\\
Нам у пуху не спіцца,\\
Такія, мусіць, ногі ў нас —\\
Нідзе нам не сядзіцца,\\
Такія, мусіць, рукі ў нас —\\
Ніяк ім не стаміцца.