Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- слоўнік:сімвалізм [2025/08/23 15:53] – vedybeadmin
+++ слоўнік:сімвалізм [2025/08/23 15:55] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 16: / Радок 16: @@
 Акрамя французскага прыгожага пісьменства сімвалізм выявіўся таксама ў аўстрыйскай (Р.М. Рыльке, Г. фон Гофмансталь), нямецкай (С. Георге), нарвежскай (Г. Ібсан) літаратурах. Даволі моцна ён быў запатрабаваны і рускай паэзіяй (В. Брусаў, А. Блок, Ф. Салагуб, К. Бальмонт, Дз. Меражкоўскі, З. Гіпіус і інш.). Адной з асаблівасцей рускага сімвалізму, на думку яго тэарэтыка А. Белага, з’яўлялася арыентацыя на класічную нацыянальную паэтычную і наогул літаратурную традыцыю, галоўнае ў якой – немагчымасць для мастацтва поўнасцю пакінуць рэальнасць і ўсляпую ісці ўслед за лозунгам «мастацтва дзеля мастацтва».\\
 Некаторыя элементы сімвалісцкай эстэтыкі знойдуць працяг у тэорыі і практыцы такога авангардысцкага напрамку XX ст., як [[слоўнік/сюррэалізм|сюррэалізм]].\\
-Сімвалісцкія тэндэнцыі праявіліся і ў беларускай літаратуры: у [[творы/максім-багдановіч/творчасць-максіма-багдановіча|творчасці Максіма Багдановіча]] (асабліва ў цыкле вершаў «Вольныя думы»: «Мы доўга плылі ў бурным моры...», «Мне снілася», «Шмат у нашым жыцці ёсць дарог...» і інш.), [[litpers>янка-купала|Янкі Купалы]], [[litpers>змітрок-бядуля|Змітрака Бядулі]], [[litpers>максім-гарэцкі|Максіма Гарэцкага]], у многіх паэтаў беларускай эміграцыі ([[litpers>наталля-арсеннева|Наталлі Арсенневай]], Я. Юхнаўца і інш.). Заўважым, што ў цэлым яны аказалі досыць плённае ўздзеянне на беларускую паэзію, і асабліва ў плане павышэння агульнай культуры верша.\\
+Сімвалісцкія тэндэнцыі праявіліся і ў беларускай літаратуры: у [[творы/максім-багдановіч/творчасць-максіма-багдановіча|творчасці Максіма Багдановіча]] (асабліва ў цыкле вершаў «Вольныя думы»: «Мы доўга плылі ў бурным моры...», «Мне снілася», «Шмат у нашым жыцці ёсць дарог...» і інш.), [[постаці/янка-купала|Янкі Купалы]], [[постаці/змітрок-бядуля|Змітрака Бядулі]], [[постаці/максім-гарэцкі|Максіма Гарэцкага]], у многіх паэтаў беларускай эміграцыі ([[постаці/наталля-арсеннева|Наталлі Арсенневай]], Я. Юхнаўца і інш.). Заўважым, што ў цэлым яны аказалі досыць плённае ўздзеянне на беларускую паэзію, і асабліва ў плане павышэння агульнай культуры верша.\\
 Як самастойная літаратурная плынь сімвалізм перастаў існаваць у еўрапейскім прыгожым пісьменстве к канцу XIX ст., аднак шматлікія яго тэндэнцыі знайшлі працяг у першай палове XX ст.; асобныя ж элементы сімвалізму і па сённяшні дзень выкарыстоўваюцца ў літаратуры.\\
 На адмаўленні сімвалізму вырасла ў пачатку ХХ ст. у рускай паэзіі новая плынь – акмеізм (ад ст.-грэч. akme – вышэйшая ступень чаго-небудзь) альбо кларызм (франц. сlarte – яснасць), альбо, урэшце, адамізм (ад імя біблейскага Адама), прадстаўнікі якой (М. Гумілёў, С. Гарадзецкі, Г. Ахматава, М. Кузмін, В. Мандэльштам і інш.) імкнуліся, як яны лічылі, вызваліцца ад «містычнага туману» сімвалізму. Акмеісты ў сваіх тэарэтычных трактатах і выступленнях прызывалі зблізіць паэзію з рэчаіснасцю, зрабіць яе простай, зямной, даступнай, а ва ўласнай паэтычнай практыцы не надта далёка адыходзілі ад сімвалізму, займаючыся эстэтызацыяй пачуццяў, своеасаблівай тэатралізацыяй жыцця, культываваннем пастаральна-ідылічных матываў.