Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- слоўнік:метад-літаратурны [2025/08/23 15:53] – vedybeadmin
+++ слоўнік:метад-літаратурны [2025/08/23 15:55] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 13: / Радок 13: @@
 У беларускай літаратуры не ўсе літаратурныя метады знайшлі аднолькавае ўвасабленне. Асобныя рысы [[слоўнік/барока|барока]] (ад італ. barocco - вычварны, дзіўны) - пышная дэкаратыўнасць, парадаксальнасць, ускладненасць, багатая метафарычнасць, імкненне здзівіць, уразіць - увасобіліся ў беларускай панегірычнай, рэлігійна-філасофскай, парадыйна-сатырычнай і гумарыстычнай паэзіі 2-й паловы ХVІІ - 1-й трэці ХVІІІ ст., перш за ўсё у творчасці С. Полацкага.\\
 Што да [[слоўнік/класіцызм|класіцызму]] (ад лац. classicus - узорны) з яго арыентацыяй на антычнае мастацтва, культам розуму, героямі незвычайнымі, легендарнымі (багі, цары, палкаводцы і г. д.), то ён прадстаўлены ў беларускай літаратуры своеасабліва - праз асмяянне гэтага літаратурнага метаду ў сатырычна-парадыйных творах "Уваскрэсенне Хрыстова", "Энеіда навыварат" і "Тарас на Парнасе". У "чыстым" выглядзе ў шматмоўнай літаратуры Беларусі канца ХVІІ - пачатку ХІХ ст. ён увасобіўся ў творах на "панскіх" мовах - лацінскай (М. Карыцкі), польскай (А. Нарушэвіч, [[творы/іншае/літаратары-хіх-стагоддзя/юльян-урсын-нямцэвіч|Юльян Нямцэвіч]], Ф. Багамолец), рускай (І. Сакольскі, І. Галянеўскі). Тэарэтычныя прынцыпы яго ў сваіх курсах паэтыкі распрацаваў выкладчык Полацкай калегіі М. Сарбеўскі ("Пра дасканалую паэзію, або Вергілій і Гамер", "Лекцыі па паэтыцы").\\
-[[слоўнік/сентыменталізм|Сентыменталізм]] (ад франц. sentiment - пачуццё), росквіт якога ў рускай літаратуры прыпадае на ХVІІІ ст., у процівагу класіцызму сваю ўвагу засяродзіў на паказе чалавечых пачуццяў перажыванняў; героем ён абраў прадстаўніка ніжэйшых саслоўяў (шляхціц, часам селянін). У беларускай літаратуры ён часткова выявіўся ў творчасці [[litpers>ян-баршчэўскі|Яна Баршчэўскага]], [[litpers>вінцэнт-дунін-марцінкевіч|Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча]] ("[[творы/вінцэнт-дунін-марцінкевіч/вінцэнт-дунін-марцінкевіч-гапон|Гапон]]", "[[творы/вінцэнт-дунін-марцінкевіч/вінцэнт-дунін-марцінкевіч-ідылія|Ідылія]]").\\
+[[слоўнік/сентыменталізм|Сентыменталізм]] (ад франц. sentiment - пачуццё), росквіт якога ў рускай літаратуры прыпадае на ХVІІІ ст., у процівагу класіцызму сваю ўвагу засяродзіў на паказе чалавечых пачуццяў перажыванняў; героем ён абраў прадстаўніка ніжэйшых саслоўяў (шляхціц, часам селянін). У беларускай літаратуры ён часткова выявіўся ў творчасці [[постаці/ян-баршчэўскі|Яна Баршчэўскага]], [[постаці/вінцэнт-дунін-марцінкевіч|Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча]] ("[[творы/вінцэнт-дунін-марцінкевіч/вінцэнт-дунін-марцінкевіч-гапон|Гапон]]", "[[творы/вінцэнт-дунін-марцінкевіч/вінцэнт-дунін-марцінкевіч-ідылія|Ідылія]]").\\
 Дэмакратызаваць літаратуру працягваў [[слоўнік/рамантызм|рамантызм]] (канец ХVІІІ - 1-я палова ХІХ ст.), для якога важным было не саслоўнае паходжанне чалавека, а яго ўнутраны свет, моц характару, вышыня ідэалаў.\\
 Своеасаблівасцю літаратурнага развіцца ХІХ ст. стаў пераход пісьменнікаў ад рамантызму да [[слоўнік/рэалізм|рэалізму]]. У ХХ ст., побач з рэалізмам і рамантызмам (неарамантызмам), у заходняй, а затым і ў рускай літаратуры пачынае існаваць [[слоўнік/мадэрнізм|мадэрнізм]].