~~META:
title = Манарым
&keywords = манарым
&abstract = Манарым і яго асаблівасці. Прыклады манарыма
&iftrue = nan
~~

====== Манарым ======
Манарым (ад франц. monorіme — адна рыфма) — верш, радкі якога яднаюцца адной рыфмай. Шырока распаўсюджаны ва ўсходняй паэзіі, дзе адна рыфма нярэдка паўтараецца ці ва ўсім творы, ці ў асобных строфах ([[слоўнік/шаіры|шаіры]], мусаба, мусаман і інш.)\\
Ва ўсходнеславянскай паэзіі манарым найбольш вядомы як сатырычны і гумарыстычны верш («Чаго баіцца немец?» [[постаці/пімен-панчанка|Пімена Панчанкі]], «Лірычны жарт» С. Ліхадзіеўскага), але сустракаецца і як лірычны:

Хоць, здаецца, той лясок невысок,\\
А які бруіць бярозавы сок,\\
Пад крушынавым кустом муражок\\
І лагодны духмяны цянёк,\\
Як зязюленькі звініць галасок,\\
Як тут добра сустракацца у змрок —\\
Хоць, здаецца, той лясок невысок.\\
([[постаці/максім-танк|Максім Танк]]. «Лясок»)

\\
Манарымам часам з’яўляецца асобная частка буйнога твора. Так, даволі рэдкім відам манарыма (з [[слоўнік/рэдыф|рэдыфам]]) пачынаецца«Паэма мора» [[творы/анатоль-вярцінскі/анатоль-вярцінскі-аналіз-творчасці|Анатоля Вярцінскага]]:

Што будзем рабіць з табой, мая змора?

Да мора!

Адкуль жураўліная гэта пакора?

Да мора!

Душа захацела марскога прастору...

Да мора!

Лета прайшло, а другое не скора...

Да мора!

Сябры і сям’яне, не трэба дакору!

Да мора!

Як быццам там іншыя шчасце і гора...

Да мора!

 


===== Падобныя старонкі =====
  * [[слоўнік/манарыфма]]