Літаратурнае краязнаўства - дапаможная галіна літаратуразнаўства, якая займаецца вывучэннем літаратурнай гісторыі пэўнай мясцовасці: вуснай народнай творчасці, сувязей пісьменнікаў са сваім краем, устанаўленнем канкрэтных пісьменніцкіх прататыпаў, якія жылі ці жывуць у дадзенай мясцовасці, і г. д.
Літаратурнае краязнаўства прыцягвае да сябе не толькі аматараў літаратуры, але і прафесійных літаратуразнаўцаў. У публікацыях па літаратурнаму краязнаўству нярэдка сустракаюцца факты, даты, прозвішчы, якія затым улічваюцца ўсімі даследчыкамі літаратуры, становяцца агульнапрынятымі. З такіх публікацый можна назваць кнігі настаўніка У. Урбановіча «Шляхамі паэтаў і герояў' (1970), журналістаў А. Сінілава «Сцежкамі Прынямоння» (1963) і У. Содаля «Людзьмі звацца» (1977), літаратуразнаўца С. Александровіча «Тут зямля такая…» (1985), краязнаўца Г. Каханоўскага «Адчыніся, таямніца часу» (1964), артыкулы ў перыёдыцы настаўнікаў В. Налецкага, Р. Родчанкі, Г. Равінскага, архівістаў У. Адамушкі, У. Міхнюка, Р. Платонава, Г. Сурмач і інш.

• род-літаратурны
• сувязі-літаратурныя
• напрамак-літаратурны
• літаратурны-працэс