~~META:
title = Ліпаграматычны верш
&keywords = ліпаграматычны, верш
&abstract = Ліпаграматычны верш і яго асаблівасці
&iftrue = nan
~~

====== Ліпаграматычны верш ======
Ліпаграматычны верш (ад грэч. lіepo — не хапаць і gramma — літара, запіс) — верш, інструментаваны такім чынам, што ў ім адсутнічае які-небудзь адзін ці некалькі гукаў (літар).\\
Часам паэты ствараюць ліпаграматычныя вершы дзеля пэўнага [[слоўнік/эўфонія-мілагучнасць|эўфанічнага]] эфекту. Так, Г. Дзяржавін у вершы «Соловей во сне», не ўжываючы гука **р** і, з другога боку, уводзячы [[слоўнік/алітэрацыя|алітэрацыю]] на **с**, імкнуўся перадаць гукавое ўражанне ад спеву салаўя. Аднак часцей за ўсё ліпаграматычныя вершы — гэта своеасаблівыя вершы-забавы, якія дэманструюць версіфікатарскія здольнасці паэта і гукавыя мажлівасці пэўнай мовы. Яшчэ ў антычнасці, імкнучыся «пераўзысці» Гамера, асобныя грэчаскія і рымскія паэты пісалі свае «Іліяды» і «Адысеі», у асобных раздзелах якіх адсутнічалі пэўныя літары (напрыклад, у першым раздзеле — **а**, у другім — **б** і г. д.).\\
У беларускай паэзіі ліпаграматычныя вершы надзвычай рэдкія. Адзін з нямногіх — «Матылёк» [[постаці/рыгор-барадулін|Рыгора Барадуліна]], у якім выразная алітэрацыя на **л** і ні разу не ўжыты гук **р**:

Лілею

млявы

плёс

люляе,

З-пад злежалых

аблок

здалёк

Ляціць віхлясты і бялявы\\
Пялёстак лёгкі —

матылёк.

Ён кліча у блакіт лілею —\\
Каб не любіла больш да слёз\\
Бліскучы ад лускі і глею\\
Самлелы,

абмялелы

плёс.\\