~~META:
title = Дванаццацірадкоўе
&keywords = Дванаццацірадкоўе
&abstract = Дванаццацірадкоўе ў беларускай паэзіі. Асаблівасці і прыклады
&iftrue = nan
~~

====== Дванаццацірадкоўе ======
Дванаццацірадкоўе — [[слоўнік/страфа|страфа]], якая складаецца з дванаццаці вершарадоў, завершаных па метрычнаму, інтанацыйна-сінтаксічнаму малюнку і па думцы. Ужываецца даволі рэдка.\\
Часам утвараецца з трох цесна звязаных паміж сабой (сінтаксічна, інтанацыйна, сэнсава) [[слоўнік/чатырохрадкоўе-катрэн|катрэнаў]] («Свиданье» М. Лермантава). Больш арыгінальная [[слоўнік/рыфмоўка|рыфмоўка]] (//аабвбвггдеде//) выкарыстана ў паэме [[постаці/максім-танк|Максіма Танка]] «Журавінавы цвет»:

Начамі месячнымі аж да дня\\
Бялела ў прымаразках цішыня.\\
Прыслухаешся: рана, ледзь чуваць\\
Шуміць вада на грэблі пад мастом,\\
Ды сонна шэпча ссохлая трава\\
Над верхаводкай з шэрым лазняком.\\
Як толькі на альховыя сукі\\
Навесіць дзень зару, цецерукі\\
Падымуць спрэчку п’яную і шум.\\
Часамі вецер з плёсаў прынясе,\\
Дзе мох, як перавернуты кажух,\\
Плач кнігавак, крык журавоў, гусей...

\\
Своеасаблівым дванаццацірадкоўем з рыфмоўкай //АбАбВгВгДееД// напісана паэма [[постаці/якуб-колас|Якуба Коласа]] «Рыбакова хата»:

Глядзіць у вокны зімні вечар.\\
Кладзецца мрок на цесны двор.\\
Мароз-мастак рукой старэчай\\
На шыбах піша свой узор.\\
Ляжыць зямля ў адзенні белым,\\
І дрэвы ў шэрані стаяць.\\
Спакой халодны, амярцвелы\\
Паклаў на ўсё сваю пячаць.\\
Але жыве старая хата.\\
Як сведка прадзедаўскіх дзён,\\
Лучнік звісае, нібы звон,\\
І тоіць нейкі сум зацяты.

\\
У Якуба Коласа дванаццацірадкоўе з рыфмоўкай //ААБВВБВБВББВ// сустракаецца яшчэ і ў выглядзе непадзельнага [[слоўнік/страфоід|страфоіда]] (60 радкоў) у пачатку першага раздзела другой часткі паэмы «[[творы/якуб-колас/служэнне-народу-асноўны-абавязак-мастака|Сымон-музыка]]».