Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- слоўнік:газэль [2025/08/23 15:40] – vedybeadmin
+++ слоўнік:газэль [2025/08/23 15:53] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 7: / Радок 7: @@
 ====== Газэль ======
-Газэль — адзін з відаў верша ў народаў Сярэдняй Азіі, Блізкага Усходу, Індыі і Пакістана. У газэлі [[slounik>манарыфма|манарыфмай]] (часта з [[slounik>рэдыф|рэдыфам]]) спалучаецца, як правіла, не менш трох, але не больш дванаццаці [[slounik>двухрадкоўе|двухрадкоўяў]] ([[slounik>бейт|бейтаў]]). Першыя два радкі зарыфмаваны паміж сабой, а пасля тая самая [[slounik>рыфма|рыфма]], парушаючы пэўную тэматычную адасобленасць і страфічную замкнёнасць бейтаў, паўтараецца праз радок на працягу ўсяго твора (//аа ба ва га//...). У апошнім бейце ўпамінаецца імя ці [[slounik>псеўданім|псеўданім]] [[slounik>аўтар|аўтара]] верша.\\
+Газэль — адзін з відаў верша ў народаў Сярэдняй Азіі, Блізкага Усходу, Індыі і Пакістана. У газэлі [[слоўнік/манарыфма|манарыфмай]] (часта з [[слоўнік/рэдыф|рэдыфам]]) спалучаецца, як правіла, не менш трох, але не больш дванаццаці [[слоўнік/двухрадкоўе|двухрадкоўяў]] ([[слоўнік/бейт|бейтаў]]). Першыя два радкі зарыфмаваны паміж сабой, а пасля тая самая [[слоўнік/рыфма|рыфма]], парушаючы пэўную тэматычную адасобленасць і страфічную замкнёнасць бейтаў, паўтараецца праз радок на працягу ўсяго твора (//аа ба ва га//...). У апошнім бейце ўпамінаецца імя ці [[слоўнік/псеўданім|псеўданім]] [[слоўнік/аўтар|аўтара]] верша.\\
-Газэль узнікла з народнай лірычнай песні, свайго росквіту дасягнула ў творчасці выдатных персідска-таджыкскіх паэтаў Саадзі, Хафіза, Джамі, азербайджанца Нізамі і інш. З XІX ст. гэты від верша пранік у еўрапейскую паэзію. Ім карысталіся Гётэ, А. Фет, В. Брусаў, Іван Франко. У савецкі час газэль сустракаецца ў творчасці Г. Лахуці, Г. Гуляма, Д. Паўлычкі і іншых паэтаў. Класічная газэль была прыналежнасцю амаль выключна [[slounik>інтымная-лірыка|інтымнай лірыкі]]. Пазней тэматычныя межы яе некалькі пашырыліся. Прыкладам гэтай формы верша можа служыць «Кактэбельская газель» С. Ліхадзіеўскага:
+Газэль узнікла з народнай лірычнай песні, свайго росквіту дасягнула ў творчасці выдатных персідска-таджыкскіх паэтаў Саадзі, Хафіза, Джамі, азербайджанца Нізамі і інш. З XІX ст. гэты від верша пранік у еўрапейскую паэзію. Ім карысталіся Гётэ, А. Фет, В. Брусаў, Іван Франко. У савецкі час газэль сустракаецца ў творчасці Г. Лахуці, Г. Гуляма, Д. Паўлычкі і іншых паэтаў. Класічная газэль была прыналежнасцю амаль выключна [[слоўнік/інтымная-лірыка|інтымнай лірыкі]]. Пазней тэматычныя межы яе некалькі пашырыліся. Прыкладам гэтай формы верша можа служыць «Кактэбельская газель» С. Ліхадзіеўскага:
 Ад спякоты я не ведаў супакою па начах.\\