Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- слоўнік:вянок-санетаў [2025/08/23 15:53] – vedybeadmin
+++ слоўнік:вянок-санетаў [2025/08/23 15:55] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 10: / Радок 10: @@
 Вянок санетаў — складаная вершаваная форма, якая патрабуе глыбокай, своеасабліва выяўленай вобразнай думкі, дасканалай мастацкай формы. Слабыя ж, анемічныя радкі вянка санетаў у выніку іх шматразовага паўтарэння назойліва кідаюцца ў вочы, зніжаючы вартасць усяго твора.\\
 Узнік вянок санетаў у Італіі ў XІІІ ст., затым перавандраваў у іншыя літаратуры. У Расіі першы вянок санетаў (перакладны) з’явіўся ў 1889 г. Арыгінальныя вянкі санетаў стварылі Вяч. Іванаў, В. Брусаў, М. Валошын, І. Сяльвінскі, С. Кірсанаў, М. Дудзін і іншыя рускія паэты. Пэўнае пашырэнне вянок санетаў набыў на Украіне (В. Бабынскі, М. Вінаграноўскі, Г. Крыўда, Б. Нячэрда і інш.).\\
-Першыя беларускія вянкі санетаў напісалі [[litpers>міхась-кавыль|Міхась Кавыль]] («Цяжкія думы», 1956; «Чорны мёд», 1958), [[litpers>алесь-салавей|Алесь Салавей]] («Вянок санетаў», 1958) і Ніл Гілевіч («Нарач», 1967). Затым да гэтай вершаванай формы звярнуліся Хв. Жычка («Абеліск»), А. Сербантовіч («Васілёк», «Курганы», «Салдат»), [[litpers>алесь-звонак|Алесь Звонак]] («Праўдзе веку»), П. Сушко («Поле»), У. Дзюба («Выток»), [[творы/янка-сіпакоў/творчасць-янкі-сіпакова|Янка Сіпакоў]] («[[творы/янка-сіпакоў/янка-сіпакоў-жанчына|Жанчына]]»), Т. Бондар («Шляхі»), Я. Крупенька («Вянок братэрства»), [[творы/пятрусь-макаль/творчасць-петруся-макаля|Пятрусь Макаль]] («Ворыва») В. Аколава («Аршанскі прарок Караткевіч») і інш. З. Марозаў напісаў звыш дзесяці вянкоў санетаў («Сад», «Наканаванне», «Таемнасць», «Вянок Беларусі» і інш.). С. Шах надрукавала так званы безгаловы, усечаны вянок санетаў «Ноч» (1999). У ім 8 паўсанетаў, пачынаецца ён з аднаго [[слоўнік/трохрадкоўе-тэрцэт|тэрцэта]], які выконвае ролю [[слоўнік/эпіграф|эпіграфа]]. У 2003 г. паэтэса выдала зборнік з 15 вянкоў санетаў «На ўсё дабро ў адказ». Большасць вянкоў санетаў у ім напісана традыцыйным Я4, некаторыя — Д4 («Зорнасць», «Хатка», «Вёсачкі», «Вера») і нават Ан4 («Песня»).\\
+Першыя беларускія вянкі санетаў напісалі [[постаці/міхась-кавыль|Міхась Кавыль]] («Цяжкія думы», 1956; «Чорны мёд», 1958), [[постаці/алесь-салавей|Алесь Салавей]] («Вянок санетаў», 1958) і Ніл Гілевіч («Нарач», 1967). Затым да гэтай вершаванай формы звярнуліся Хв. Жычка («Абеліск»), А. Сербантовіч («Васілёк», «Курганы», «Салдат»), [[постаці/алесь-звонак|Алесь Звонак]] («Праўдзе веку»), П. Сушко («Поле»), У. Дзюба («Выток»), [[творы/янка-сіпакоў/творчасць-янкі-сіпакова|Янка Сіпакоў]] («[[творы/янка-сіпакоў/янка-сіпакоў-жанчына|Жанчына]]»), Т. Бондар («Шляхі»), Я. Крупенька («Вянок братэрства»), [[творы/пятрусь-макаль/творчасць-петруся-макаля|Пятрусь Макаль]] («Ворыва») В. Аколава («Аршанскі прарок Караткевіч») і інш. З. Марозаў напісаў звыш дзесяці вянкоў санетаў («Сад», «Наканаванне», «Таемнасць», «Вянок Беларусі» і інш.). С. Шах надрукавала так званы безгаловы, усечаны вянок санетаў «Ноч» (1999). У ім 8 паўсанетаў, пачынаецца ён з аднаго [[слоўнік/трохрадкоўе-тэрцэт|тэрцэта]], які выконвае ролю [[слоўнік/эпіграф|эпіграфа]]. У 2003 г. паэтэса выдала зборнік з 15 вянкоў санетаў «На ўсё дабро ў адказ». Большасць вянкоў санетаў у ім напісана традыцыйным Я4, некаторыя — Д4 («Зорнасць», «Хатка», «Вёсачкі», «Вера») і нават Ан4 («Песня»).\\
 Уяўленне пра вянок санетаў можа даць урывак з вершаванага твора А. Сербантовіча «Курганы»: