Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- слоўнік:версэт [2025/08/23 15:53] – vedybeadmin
+++ слоўнік:версэт [2025/08/23 15:55] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 9: / Радок 9: @@
 Версэт (франц. verset) — напісаны прозай невялікі лірычны твор, які сваёй вобразнасцю, павышанай эмацыянальнасцю і своеасаблівай рытмічнасцю набліжаецца да паэзіі. Версэт — гэта, па сутнасці, твор, паэтычны па змесце і празаічны па форме выяўлення гэтага зместу. У ім няма вершаванага рытму, [[слоўнік/метр|метра]] і рыфмы. У той жа час яму характэрныя многія іншыя прыкметы паэтычнага выказвання — у змесце (матывы, ідэі, вобразы тыя ж, што і ў паэзіі адпаведнага перыяду), агульнай лірычна-суб'ектыўнай танальыасці, паэтычнай вобразнасці (канцэнтрацыя тропаў, павышэнне асацыятыўнай сувязі паміж асобнымі словамі і рэаліямі), сінтаксісе (шматлікасць разнастайных паўтораў, зваротаў, [[слоўнік/недасказ|недасказаў]] і г.д.), кампазіцыі (невялікі памер, падзел твора на дробныя абзацы, што нагадваюць строфы ў звычайным вершы, адсутнасць сюжэта).
-У беларускай літаратуры версэт узнік у пачатку XX ст. і адразу набыў рэфлексійнасць, філасофскую заглыбленасць і сацыяльную скіраванасць. Першы такі твор — «[[творы/якуб-колас/якуб-колас-думкі-ў-дарозе|Думкі ў дарозе]]» [[litpers>якуб-колас|Якуба Коласа]] (1906). Услед за Якубам Коласам да версэта звярнуліся [[litpers>ядвігін-ш|Ядвігін Ш.]] («[[творы/ядвігін-ш/ядвігін-ш-васількі|Васількі]]», «Раны»), [[litpers>максім-гарэцкі|Максім Гарэцкі]] («[[творы/максім-гарэцкі/максім-гарэцкі-стогны-душы|Стогны душы]]», «[[творы/максім-гарэцкі/максім-гарэцкі-максімава-зязюля|Максімава зязюля]]»), [[litpers>змітрок-бядуля|Змітрок Бядуля]] ([[творы/змітрок-бядуля/змітрок-бядуля-плач-пралескаў|«Плач пралесак»]], «Пяюць начлежнікі», «Прытуліся ка мне»). Для Алеся Разанава версэт стаў адным з асноўных відаў творчасці. Версэты ёсць у [[litpers>янка-брыль|Янкі Брыля]], А. Мінкіна, Уладзіміра Арлова (кніга версэтаў «Там, за дзвярыма»), Ю. Пацюпы, І. Бабкова і інш. Вось як гучыць, напрыклад, версэт Ядвігіна Ш. «Раны», прысвечаны памяці С. Палуяна:
+У беларускай літаратуры версэт узнік у пачатку XX ст. і адразу набыў рэфлексійнасць, філасофскую заглыбленасць і сацыяльную скіраванасць. Першы такі твор — «[[творы/якуб-колас/якуб-колас-думкі-ў-дарозе|Думкі ў дарозе]]» [[постаці/якуб-колас|Якуба Коласа]] (1906). Услед за Якубам Коласам да версэта звярнуліся [[постаці/ядвігін-ш|Ядвігін Ш.]] («[[творы/ядвігін-ш/ядвігін-ш-васількі|Васількі]]», «Раны»), [[постаці/максім-гарэцкі|Максім Гарэцкі]] («[[творы/максім-гарэцкі/максім-гарэцкі-стогны-душы|Стогны душы]]», «[[творы/максім-гарэцкі/максім-гарэцкі-максімава-зязюля|Максімава зязюля]]»), [[постаці/змітрок-бядуля|Змітрок Бядуля]] ([[творы/змітрок-бядуля/змітрок-бядуля-плач-пралескаў|«Плач пралесак»]], «Пяюць начлежнікі», «Прытуліся ка мне»). Для Алеся Разанава версэт стаў адным з асноўных відаў творчасці. Версэты ёсць у [[постаці/янка-брыль|Янкі Брыля]], А. Мінкіна, Уладзіміра Арлова (кніга версэтаў «Там, за дзвярыма»), Ю. Пацюпы, І. Бабкова і інш. Вось як гучыць, напрыклад, версэт Ядвігіна Ш. «Раны», прысвечаны памяці С. Палуяна:
 \\