Аратарская проза – творы красамоўства, а таксама літаратурныя творы, напісаныя ў прамоўніцкім стылі.
Аратарства ўмацавалася ў антычнасці (Дэмасфен, Цыцэрон) у розных сферах (суд, дыпламатыя, навука і культура, царква і г. д.) і ў розных прызначэннях.
Як адзін з першых аратараў на нашых землях праславіўся Кірыла Тураўскі, «словы» якога развівалі візантыйскія і антычныя традыцыі, а таксама насычаліся алегорыямі, сімваламі, народнай мудрасцю. Пазней, апроч «слова», якое развіваў у XV ст. Г. Цамбалак, на Беларусі ў ХVІ-ХVІІ ст. сталі папулярныя прамовы, казанні, пропаведзі. Вядомым прамоўцам быў грамадска-палітычны дзеяч і дыпламат Леў Сапега (прамова на Варшаўскім сейме 1588 г. і інш.). Казанні любілі Мялецій Сматрыцкі («Казанне пахвальнае», 1620) і Сімяон Полацкі. У аратарскай форме напісаны прадмовы Сымона Буднага.
У ХVII-ХVIII ст. на Беларусі вялікую вядомасць набылі «Прамова Мялешкі» і «Прамова русіна» і інш. У стылі прамоў складаў свае публіцыстычныя маналогі, «словы» да чытачоў Кастусь Каліноўскі, змешчаныя ў «Мужыцкай праўдзе». У 1920-я гады як яркі аратар праславіўся Браніслаў Тарашкевіч, баронячы ў польскім сейме інтарэсы беларускага народа.

l>

• іншае/сучасная-літаратура-беларусі/сучасная-беларуская-проза-258
• іншае/сучасная-літаратура-беларусі/тэма-вялікай-айчыннай-вайны-ў-сучаснай-б
• іншае/сучасная-літаратура-беларусі/сучасная-проза-беларусі
• іншае/сучасная-літаратура-беларусі/тэма-гістарычнага-мінулага-беларусі-ў-су
• іншае/сучасная-літаратура-беларусі/сучасная-беларуская-проза