~~META:
title = Апастрофа
&keywords = апастрофа
&abstract = Што такое апастрофа? Прыклады ўжывання апастрофы ў беларускай паэзіі
&iftrue = nan
~~

====== Апастрофа ======
Апастрофа (грэч. apostroph — асабісты зварот) — зварот паэта да памерлай ці адсутнай асобы, як да прысутнай:

Іду , як заўсёды, ў купалаўскі сад,\\
Падняўшы каўнер і насупіўшы кепку.\\
А ў садзе шуміць залаты лістапад...\\
Шапчу я: Іван Дамінікавіч, кепска...

([[постаці/пімен-панчанка|Пімен Панчанка]]. «Творчасць»)

\\
Апастрофа — гэта і зварот да нейкага прадмета ці з'явы, як да чалавека:

Пушчай ідзеш ці пусткаю,\\
Дома, ў чужой зямлі,\\
Песня, будзь беларускаю\\
І пад вясельнай хусткаю,\\
І ў баявым шынялі.

(Максім Лужанін. «[[творы/максім-лужанін/максім-лужанін-дарога-песні|Дарога песні]]»)

\\
Вельмі часта да апастрофы звяртаўся [[постаці/янка-купала|Янка Купала]] («Выйдзі», «Ночцы», «[[творы/янка-купала/янка-купала-жніво|Жніво]]», [[творы/янка-купала/янка-купала-мая-доля|«Мая доля»]], «[[творы/янка-купала/янка-купала-сонцу|Сонцу]]» і інш.).