~~META:
title = Анакалуф
&keywords = анакалуф
&abstract = Што такое анакалуф? Прыклады выкарыстання анаклуфа
&iftrue = nan
~~

====== Анакалуф ======
Анакалуф (ад грэч. anakoluthos — непаслядоўны, няўзгоднены) — сінтаксічная або лагічная няўзгодненасць асобных членаў паэтычнага выказвання.\\
Анаклуф дапамагае выяўленню ўсхваляванасці таго, хто гаворыць, індывідуалізацыі мовы персанажа і г. д. У супрацьлегласць [[слоўнік/амфібалія|амфібаліі]] анаклуф не зацямняе сэнсу паэтычнага выказвання, толькі надае гэтаму выказванню своеасаблівы характар.\\
Вось прыклад анаклуфа з верша М. Лужаніна «Запрашэнне на возера Нарач»:

Празрыстае — можна каменне злічыць,\\
Блакітнае — неба у ім палавіна,\\
Багатае — рыба лускою блішчыць,\\
Магутнае — слава ад бацькі і сына.

\\
Тут у першых трох радках працяжнікі замяняюць злучнікі //што, бо, аж//. У чацвёртым жа радку ўсталяваная сінтаксічная сувязь паміж членамі выказвання парушаецца: працяжнік тут замяняе, па сутнасці, цэлы выраз: «Магутнае, [таму што на яго падае] слава ад бацькі і сына».\\
Арыгінальны анаклуф сустракаем у вершы А. Пысіна «Ёсць на свеце мой алень», дзе гэтая сінтаксічная фігура «працуе» на ўзмацненне экалагічнага матыву верша:

Вы, разумныя браты,\\
//Я і сам страляць умею//, —\\
Дайце жыць майму аленю\\
Пад галінкай дабраты.