~~META:
title = Аднарадковік
&keywords = аднарадковік, манаверш
&abstract = Аднарадковік (манаверш), асаблівасці і прыклады
&iftrue = nan
~~

====== Аднарадковік ======
Аднарадковік (//манаверш//) (ад грэч. monos — адзін і лац. versus — верш, радок), — [[слоўнік/верш|верш]], які складаецца з аднаго радка, завершанага па сэнсу, па сінтаксічнай і метрычнай структуры. Зрэдку ўжываўся ў антычнай паэзіі. Пісаўся звычайна [[слоўнік/гекзаметр|гекзаметрам]], набываў афарыстычнае гучанне.

Рим золотой, обитель богов, меж градами первый.\\
(Аўсоній, пераклад В. Брусава)\\


У рускай паэзіі эксперыментальны ўзор манаверша маецца ў М. Карамзіна:

Покойся, милый прах, до радостного утра.\\


Да аднарадковікаў можна аднесці асобныя вершаваныя крылатыя выслоўі і [[слоўнік/афарызм|афарызмы]], што выкарыстоўваюцца для лозунгаў, у загалоўках твораў, [[слоўнік/эпіграф|эпіграфах]] і гэтак далей.\\
Аднародковікамі, па сутнасці, з’яўляюцца і некаторыя рытмічна арганізаваныя [[слоўнік/прыказка|прыказкі]], прымаўкі, народныя [[слоўнік/выслоўі|выслоўі]], якія часам надпісваюцца на посудзе, мэблі, малюнках. Напрыклад:

У родным краю, як у раю.\\
\\
Чым хата багата, тым рада.\\
\\
Які дагляд, такі і лад.\\
\\
Хлеб-соль еж, а праўду рэж.

\\
Эксперыментальныя ўзоры аднарадковікаў ёсць у кнізе Б. Жанчака «Некалі потым» (1993). Вось адзін з іх:

Сама лёгка вучыць усё чалавецтва адразу.