Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- постаці:іван-чыгрынаў [2025/08/22 11:14] – створана - знешняе змена 127.0.0.1
+++ постаці:іван-чыгрынаў [2025/08/23 15:55] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 9: / Радок 9: @@
 {{/images/chygrynau.jpg?273x400|Іван Чыгрынаў}}
-Народны пісьменнік Беларусі Іван Чыгрынаў працягнуў справу [[bellit>кузьма-чорны/жыццёвы-і-творчы-шлях-кузьмы-чорнага|Кузьмы Чорнага]], Iвана Мележа, [[litpers>васіль-быкаў|Васіля Быкава]] ў стварэнні [[slounik>эпас-народны|народнага эпасу]], які дакладна выяўляе нацыянальную душу беларусаў, іх менталітэт. Таленавіты, самаадданы, неардынарны мастак слова – аўтар шматлікіх апавяданняў, раманаў, п'ес, кінасцэнарыяў, крытычных і публіцыстычных артыкулаў – грунтоўна выпісаў Беларусь і беларусаў у віры розных падзей: у часы сівой даўніны, у гады ваеннага ліхалецця, у часы пасляваеннай галечы і ў 80-90-я гады XX стагоддзя. Яго героі адначасова звычайныя і незвычайныя людзі, якіх мы сустракаем у паўсядзённым жыцці, з якімі мы жывём побач – дарослыя і дзеці, сяляне і гарадскія жыхары, гістарычныя постаці і героі Вялікай Айчыннай вайны, якімі нельга не захапляцца, не суперажываць, бо яны "жывыя", натуральныя.\\
+Народны пісьменнік Беларусі Іван Чыгрынаў працягнуў справу [[творы/кузьма-чорны/жыццёвы-і-творчы-шлях-кузьмы-чорнага|Кузьмы Чорнага]], Iвана Мележа, [[постаці/васіль-быкаў|Васіля Быкава]] ў стварэнні [[слоўнік/эпас-народны|народнага эпасу]], які дакладна выяўляе нацыянальную душу беларусаў, іх менталітэт. Таленавіты, самаадданы, неардынарны мастак слова – аўтар шматлікіх апавяданняў, раманаў, п'ес, кінасцэнарыяў, крытычных і публіцыстычных артыкулаў – грунтоўна выпісаў Беларусь і беларусаў у віры розных падзей: у часы сівой даўніны, у гады ваеннага ліхалецця, у часы пасляваеннай галечы і ў 80-90-я гады XX стагоддзя. Яго героі адначасова звычайныя і незвычайныя людзі, якіх мы сустракаем у паўсядзённым жыцці, з якімі мы жывём побач – дарослыя і дзеці, сяляне і гарадскія жыхары, гістарычныя постаці і героі Вялікай Айчыннай вайны, якімі нельга не захапляцца, не суперажываць, бо яны "жывыя", натуральныя.\\
-Іван Гаўрылавіч пражыў цікавае, змястоўнае і адначасова няпростае жыццё. З'явіўся на свет будучы мастак слова 21 снежня 1934 года на Магілёўшчыне, у вёсцы Вялікі Бор Касцюковіцкага раёна. Пасля [[bellit>іншае/сучасная-літаратура-беларусі/тэма-чарнобыля-ў-беларускай-паэзіі|чарнобыльскай трагедыі]] ў 1986 годзе маленькая радзіма I. Чыгрынава была атручана радыяцыяй, што прынесла незагойную рану ў сэрца пісьменніка. Зямляк [[bellit>алесь-пісьмянкоў/творчасць-алеся-пісьмянкова|Алесь Пісьмянкоў]] прысвяціў калегу па творчасці верш "Вялікі Бор", у якім выяўляецца трагедыя спакутаванай беларускай зямлі:
+Іван Гаўрылавіч пражыў цікавае, змястоўнае і адначасова няпростае жыццё. З'явіўся на свет будучы мастак слова 21 снежня 1934 года на Магілёўшчыне, у вёсцы Вялікі Бор Касцюковіцкага раёна. Пасля [[творы/іншае/сучасная-літаратура-беларусі/тэма-чарнобыля-ў-беларускай-паэзіі|чарнобыльскай трагедыі]] ў 1986 годзе маленькая радзіма I. Чыгрынава была атручана радыяцыяй, што прынесла незагойную рану ў сэрца пісьменніка. Зямляк [[творы/алесь-пісьмянкоў/творчасць-алеся-пісьмянкова|Алесь Пісьмянкоў]] прысвяціў калегу па творчасці верш "Вялікі Бор", у якім выяўляецца трагедыя спакутаванай беларускай зямлі:
 Над Вялікім Борам –\\
@@ Радок 21: / Радок 21: @@
 Плач праносіць свой.
-Гадаваўся будучы пісьменнік у руплівай сялянскай сям'і: бацька – старшыня сельсавета, маці – звычайная працаўніца-калгасніца. Пазней Іван Чыгрынаў з вялікай удзячнасцю ўспамінаў маці Хадоску Ігнатаўну, на плечы якой клаўся ўвесь цяжар па выхаванні дзяцей (у сям'і іх было восем). Вялікі ўплыў на станаўленне яго светапогляду аказаў нацыянальна свядомы дзед Ігнат Міхайлавіч Кажанаў. Дзяцінства Івана Гаўрылавіча, як і многіх пісьменнікаў “філалагічнага” пакалення, было апалена вайной. Перажытае ў гады ваеннага ліхалецця і нялёгкі пасляваенны час потым было таленавіта адлюстравана ім у апавяданнях [[bellit>іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-бульба|"Бульба"]], "[[bellit>іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-за-сто-кіламетраў-на-абед|За сто кіламетраў на абед]]", "[[bellit>іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-ішоў-на-вайну-чалавек|Ішоў на вайну чалавек]]", [[bellit>іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-у-ціхім-тумане|"У ціхім тумане"]], "У баку ад дарогі", раманах "[[bellit>іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-плач-перапёлкі|Плач перапёлкі]]", "Апраўданне крыві" і іншых. Сам мастак слова так акрэсліў месца вайны ў сваёй біяграфіі: "У вайну хапіла ўсім – і дарослым, і дзецям... На вайну прыпала толькі тры няпоўныя гады майго жыцця, але якраз яна стала галоўнай падзеяй, якая вызначыла на доўгі час маю творчасць".\\
+Гадаваўся будучы пісьменнік у руплівай сялянскай сям'і: бацька – старшыня сельсавета, маці – звычайная працаўніца-калгасніца. Пазней Іван Чыгрынаў з вялікай удзячнасцю ўспамінаў маці Хадоску Ігнатаўну, на плечы якой клаўся ўвесь цяжар па выхаванні дзяцей (у сям'і іх было восем). Вялікі ўплыў на станаўленне яго светапогляду аказаў нацыянальна свядомы дзед Ігнат Міхайлавіч Кажанаў. Дзяцінства Івана Гаўрылавіча, як і многіх пісьменнікаў “філалагічнага” пакалення, было апалена вайной. Перажытае ў гады ваеннага ліхалецця і нялёгкі пасляваенны час потым было таленавіта адлюстравана ім у апавяданнях [[творы/іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-бульба|"Бульба"]], "[[творы/іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-за-сто-кіламетраў-на-абед|За сто кіламетраў на абед]]", "[[творы/іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-ішоў-на-вайну-чалавек|Ішоў на вайну чалавек]]", [[творы/іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-у-ціхім-тумане|"У ціхім тумане"]], "У баку ад дарогі", раманах "[[творы/іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-плач-перапёлкі|Плач перапёлкі]]", "Апраўданне крыві" і іншых. Сам мастак слова так акрэсліў месца вайны ў сваёй біяграфіі: "У вайну хапіла ўсім – і дарослым, і дзецям... На вайну прыпала толькі тры няпоўныя гады майго жыцця, але якраз яна стала галоўнай падзеяй, якая вызначыла на доўгі час маю творчасць".\\
-Дарога да ведаў пачалася яшчэ ў даваенны час: у 1940 годзе хлопец пайшоў у першы клас Вялікаборскай сямігодкі. Гітлераўская акупацыя перапыніла вучобу, але пасля вызвалення Магілёўшчыны ад фашыстаў будучы пісьменнік зноў сеў за школьную парту, і ў 1949 годзе ён паспяхова скончыў сямігодку. Далей Іван Чыгрынаў вучыцца ў Саматэвіцкай сярэдняй школе, якую раней закончыў яшчэ адзін народны пісьменнік Беларусі — [[litpers>аркадзь-куляшоў|Аркадзь Куляшоў]], што само па сабе унікальная з'ява. Той факт, што ў роднай школе некалі вучыўся аўтар паэмы [[bellit>аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-сцяг-брыгады|"Сцяг брыгады"]], як прызнаваўся сам Іван Гаўрылавіч, прымушала вельмі адказна ставіцца да вучобы і абудзіла жаданне паспрабаваць свае сілы ў літаратуры.\\
+Дарога да ведаў пачалася яшчэ ў даваенны час: у 1940 годзе хлопец пайшоў у першы клас Вялікаборскай сямігодкі. Гітлераўская акупацыя перапыніла вучобу, але пасля вызвалення Магілёўшчыны ад фашыстаў будучы пісьменнік зноў сеў за школьную парту, і ў 1949 годзе ён паспяхова скончыў сямігодку. Далей Іван Чыгрынаў вучыцца ў Саматэвіцкай сярэдняй школе, якую раней закончыў яшчэ адзін народны пісьменнік Беларусі — [[постаці/аркадзь-куляшоў|Аркадзь Куляшоў]], што само па сабе унікальная з'ява. Той факт, што ў роднай школе некалі вучыўся аўтар паэмы [[творы/аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-сцяг-брыгады|"Сцяг брыгады"]], як прызнаваўся сам Іван Гаўрылавіч, прымушала вельмі адказна ставіцца да вучобы і абудзіла жаданне паспрабаваць свае сілы ў літаратуры.\\
-Яшчэ ў школе юнак захапіўся літаратурай, пачаў сам пісаць вершы, таму невыпадкова, што жыццёвы шлях прывёў яго на аддзяленне журналістыкі філфака БДУ, дзе ён пазнаёміўся з маладымі і таленавітымі літаратарамі. Аднакурснікамі Івана Чыгрынава былі [[litpers>іван-пташнікаў|Іван Пташнікаў]], [[litpers>вячаслаў-адамчык|Вячаслаў Адамчык]]. Студэнцкія гады (1952-1957) сталі часам літаратурных спроб найперш у паэзіі. Так, дэбютны верш "Сон трактарыста" быў надрукаваны ў 1952 годзе ў часопісе "Полымя", потым былі і іншыя вершы ў "Магілёўскай праўдзе", "Чырвонай змене", "Полымі", аднак паэтам Іван Чыгрынаў так і не стаў. У год заканчэння універсітэта ў "Чырвонай змене" пабачыла свет яго невялікая аповесць "Аўгуст Андрэ: Тайна адной экспедыцыі" пра подзвіг шведскага інжынера, даследчыка Арктыкі. Сам мастак слова лічыў пачаткам сталай літаратурнай дзейнасці 1961 год, калі ў штотыднёвіку "Літаратура і мастацтва" з'явілася апавяданне "Праз гады".\\
+Яшчэ ў школе юнак захапіўся літаратурай, пачаў сам пісаць вершы, таму невыпадкова, што жыццёвы шлях прывёў яго на аддзяленне журналістыкі філфака БДУ, дзе ён пазнаёміўся з маладымі і таленавітымі літаратарамі. Аднакурснікамі Івана Чыгрынава былі [[постаці/іван-пташнікаў|Іван Пташнікаў]], [[постаці/вячаслаў-адамчык|Вячаслаў Адамчык]]. Студэнцкія гады (1952-1957) сталі часам літаратурных спроб найперш у паэзіі. Так, дэбютны верш "Сон трактарыста" быў надрукаваны ў 1952 годзе ў часопісе "Полымя", потым былі і іншыя вершы ў "Магілёўскай праўдзе", "Чырвонай змене", "Полымі", аднак паэтам Іван Чыгрынаў так і не стаў. У год заканчэння універсітэта ў "Чырвонай змене" пабачыла свет яго невялікая аповесць "Аўгуст Андрэ: Тайна адной экспедыцыі" пра подзвіг шведскага інжынера, даследчыка Арктыкі. Сам мастак слова лічыў пачаткам сталай літаратурнай дзейнасці 1961 год, калі ў штотыднёвіку "Літаратура і мастацтва" з'явілася апавяданне "Праз гады".\\
 Таленавіты, амбітны ў лепшым разуменні гэтага слова мастак, які рана зразумеў, што ад Бога яму дадзены талент, нястомна працаваў на літаратурнай і грамадскай ніве. Пасля вучобы ва універсітэце Іван Гаўрылавіч працаваў на розных пасадах у рэдакцыях выдавецтва "Навука і тэхніка" АН Беларусі (1957-1962), часопіса "Полымя" (1962-1975), працяглы час быў на кіруючых пасадах у Саюзе пісьменнікаў Беларусі (1975-1986), у складзе дэлегацыі Беларусі ўдзельнічаў у працы ХХХІІІ сесіі Генеральнай Асамблеі ААН (1978), з 1987 года — старшыня праўлення Беларускага фонду культуры, у 1988 годзе абіраецца дэпутатам Вярхоўнага Савета БССР, з 1989 года — галоўны рэдактар часопіса "Спадчына".\\
-На літаратурнай ніве, як і ў грамадскім жыцці, I. Г. Чыгрынаў быў максімалістам, таму паспеў зрабіць многае, за што заслужана ў 1994 годзе атрымаў званне народнага пісьменніка Беларусі. Вынікам творчых пошукаў у жанры апавядання стаў зборнік "Птушкі ляцяць на волю", які быў надрукаваны ў 1965 годзе. Потым былі і іншыя апавяданні, якія ўвайшлі ў зборнікі "[[bellit>іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-самы-шчаслівы-чалавек|Самы шчаслівы чалавек]]" (1967), "Ішоў на вайну чалавек" (1973). Аднак I. Чыгрынаў больш вядомы як пісьменнік-раманіст, які пераканаўча паказаў драматычныя падзеі Вялікай Айчыннай вайны. Перад самай смерцю мастак завяршыў пенталогію пра нялёгкія выпрабаванні беларускага народа ў гады Вялікай Айчыннай вайны і ў пасляваенны час, якая складаецца з наступных раманаў: "Плач перапёлкі" (1972), "Апраўданне крыві" (1977), "Свае і чужынцы" (1984), "Вяртанне да віны" (1993), "Не ўсе мы згінем" (1996). За першыя дзве часткі ў 1979 годзе аўтар быў уганараваны літаратурнай прэміяй імя А. Фадзеева. Паводле трох раманаў у 1991 годзе на кінастудыі "Беларусьфільм" рэжысёр I. Дабралюбаў зняў шматсерыйны тэлевізійны фільм "Плач перапёлкі". Іван Чыгрынаў выявіў сябе і як таленавіты драматург — аўтар п'ес "Дзівак з Ганчарнай вуліцы" (1986), "Следчая справа Вашчылы" (1988), "Чалавек з мядзведжым тварам" (1988), [[bellit>іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-звон-не-малітва|"Звон — не малітва"]] (1988), "Толькі мёртвыя не вяртаюцца" (1989), "Ігракі" (1989), "Прымак" (1994) — і перакладчык "Слова пра паход Ігаравы" (1991). Уся творчасць пісьменніка — гэта філасофскія развагі над гістарычным вопытам беларускага народа, дзе выяўляецца духоўны стрыжань — ідэя нацыянальнага яднання. Перастала біцца сэрца гэтага таленавітага мастака слова 5 студзеня 1996 года, але ён застаўся жыць у сваіх творах.
+На літаратурнай ніве, як і ў грамадскім жыцці, I. Г. Чыгрынаў быў максімалістам, таму паспеў зрабіць многае, за што заслужана ў 1994 годзе атрымаў званне народнага пісьменніка Беларусі. Вынікам творчых пошукаў у жанры апавядання стаў зборнік "Птушкі ляцяць на волю", які быў надрукаваны ў 1965 годзе. Потым былі і іншыя апавяданні, якія ўвайшлі ў зборнікі "[[творы/іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-самы-шчаслівы-чалавек|Самы шчаслівы чалавек]]" (1967), "Ішоў на вайну чалавек" (1973). Аднак I. Чыгрынаў больш вядомы як пісьменнік-раманіст, які пераканаўча паказаў драматычныя падзеі Вялікай Айчыннай вайны. Перад самай смерцю мастак завяршыў пенталогію пра нялёгкія выпрабаванні беларускага народа ў гады Вялікай Айчыннай вайны і ў пасляваенны час, якая складаецца з наступных раманаў: "Плач перапёлкі" (1972), "Апраўданне крыві" (1977), "Свае і чужынцы" (1984), "Вяртанне да віны" (1993), "Не ўсе мы згінем" (1996). За першыя дзве часткі ў 1979 годзе аўтар быў уганараваны літаратурнай прэміяй імя А. Фадзеева. Паводле трох раманаў у 1991 годзе на кінастудыі "Беларусьфільм" рэжысёр I. Дабралюбаў зняў шматсерыйны тэлевізійны фільм "Плач перапёлкі". Іван Чыгрынаў выявіў сябе і як таленавіты драматург — аўтар п'ес "Дзівак з Ганчарнай вуліцы" (1986), "Следчая справа Вашчылы" (1988), "Чалавек з мядзведжым тварам" (1988), [[творы/іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-звон-не-малітва|"Звон — не малітва"]] (1988), "Толькі мёртвыя не вяртаюцца" (1989), "Ігракі" (1989), "Прымак" (1994) — і перакладчык "Слова пра паход Ігаравы" (1991). Уся творчасць пісьменніка — гэта філасофскія развагі над гістарычным вопытам беларускага народа, дзе выяўляецца духоўны стрыжань — ідэя нацыянальнага яднання. Перастала біцца сэрца гэтага таленавітага мастака слова 5 студзеня 1996 года, але ён застаўся жыць у сваіх творах.
@@ Радок 31: / Радок 31: @@
 ===== Падобныя старонкі =====
-  * [[bellit>іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-бульба]]
+  * [[творы/іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-бульба]]
-  * [[bellit>іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-за-сто-кіламетраў-на-абед]]
+  * [[творы/іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-за-сто-кіламетраў-на-абед]]
-  * [[bellit>іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-звон-не-малітва]]
+  * [[творы/іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-звон-не-малітва]]
-  * [[bellit>іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-дзівак-з-ганчарнай-вуліцы]]
+  * [[творы/іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-дзівак-з-ганчарнай-вуліцы]]
-  * [[bellit>іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-у-ціхім-тумане]]
+  * [[творы/іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-у-ціхім-тумане]]