Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- постаці:міхась-багун [2025/08/23 15:53] – vedybeadmin
+++ постаці:міхась-багун [2025/08/23 15:55] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 9: / Радок 9: @@
 {{/images/bahun.jpg?189x350|Міхась Багун}}
-Паэт, празаік, перакладчык Міхась Багун (сапраўднае прозвішча Блошкін) нарадзіўся 8 лістапада 1908 года ў Мінску ў сям’і служачых. Пасля заканчэння школы і курсаў у педтэхнікуме (1928) працаваў настаўнікам у вёсцы Рожна Бягомльскага раёна. Рана пачаў займацца літаратурнай творчасцю. Першы верш быў апублікаваны ў газеце «Беларуская вёска» ў 1925 годзе. З гэтага часу вершы Міхася Багуна (ён падпісваў іх псеўданімамі Асака М., Багунец, крыптанімамі А. Б., Mix. Б., Баг.) рэгулярна з’яўляюцца на старонках рэспубліканскага друку. Першы зборнік вершаў «Рэха бур» выйшаў ў 1931 годзе, праз год з’явілася другая паэтычная кніга Міхася Багуна «Рэвалюцыя». Якраз у гэты час паэт жыў у Полацку, працаваў у рэдакцыі газеты «Чырвоная Полаччына», потым вярнуўся ў Мінск, уладкаваўся стыльрэдактарам у Белдзяржвыдавецтве. З 1935 года працаваў у газеце «Літаратура і мастацтва». Шмат пісаў нарысаў апавяданняў сяброўскіх [[слоўнік/эпіграма|эпіграм]] на пісьменнікаў (Б. Мікуліча, [[litpers>уладзімір-хадыка|Уладзіміра Хадыку]], В. Маракова, М. Хведаровіча), займаўся перакладамі (з А. Пушкіна, Л. Первамайскага, Ф. Панфёрава, М. Астроўскага, Галаваніўскага, У Сасюры і інш. аўтараў). Асабліва захапляўся У. Маякоўскім, перакладаў яго творы на беларускую мову. З паэм Міхася Багуна найбольш вядомыя «Крокі ў вяках» (1930), дзе паэт імкнуўся расказаць пра поспехі сацыялістычнага будаўніцтва, і «Канчыта з-пад Таледа» (1936) пра падзеі ў Іспаніі.\\
+Паэт, празаік, перакладчык Міхась Багун (сапраўднае прозвішча Блошкін) нарадзіўся 8 лістапада 1908 года ў Мінску ў сям’і служачых. Пасля заканчэння школы і курсаў у педтэхнікуме (1928) працаваў настаўнікам у вёсцы Рожна Бягомльскага раёна. Рана пачаў займацца літаратурнай творчасцю. Першы верш быў апублікаваны ў газеце «Беларуская вёска» ў 1925 годзе. З гэтага часу вершы Міхася Багуна (ён падпісваў іх псеўданімамі Асака М., Багунец, крыптанімамі А. Б., Mix. Б., Баг.) рэгулярна з’яўляюцца на старонках рэспубліканскага друку. Першы зборнік вершаў «Рэха бур» выйшаў ў 1931 годзе, праз год з’явілася другая паэтычная кніга Міхася Багуна «Рэвалюцыя». Якраз у гэты час паэт жыў у Полацку, працаваў у рэдакцыі газеты «Чырвоная Полаччына», потым вярнуўся ў Мінск, уладкаваўся стыльрэдактарам у Белдзяржвыдавецтве. З 1935 года працаваў у газеце «Літаратура і мастацтва». Шмат пісаў нарысаў апавяданняў сяброўскіх [[слоўнік/эпіграма|эпіграм]] на пісьменнікаў (Б. Мікуліча, [[постаці/уладзімір-хадыка|Уладзіміра Хадыку]], В. Маракова, М. Хведаровіча), займаўся перакладамі (з А. Пушкіна, Л. Первамайскага, Ф. Панфёрава, М. Астроўскага, Галаваніўскага, У Сасюры і інш. аўтараў). Асабліва захапляўся У. Маякоўскім, перакладаў яго творы на беларускую мову. З паэм Міхася Багуна найбольш вядомыя «Крокі ў вяках» (1930), дзе паэт імкнуўся расказаць пра поспехі сацыялістычнага будаўніцтва, і «Канчыта з-пад Таледа» (1936) пра падзеі ў Іспаніі.\\
 Вядомы Міхась Багун і як стваральнік прыпевак (друкаваліся ў газетах «Бальшавіцкі шлях», «Савецкая Беларусь»), Яны шырока спяваліся ў гарадах і вёсках Беларусі, пазней увайшлі ў фальклорныя зборнікі як народныя.\\
 Вершы, паэмы, апавяданні, [[слоўнік/нарыс|нарысы]], крытычныя [[слоўнік/артыкул|артыкулы]] Міхася Багуна публікаваліся ў газетах «Чырвоная змена», «Звязда», «Беларуская вёска», «Беларусь калгасная», «Віцебскі пралетарый», «Піянер Беларусі», «Калгаснік Беларусі», «Літаратура і мастацтва», у часопісах «Маладняк», «Полымя», «Чырвоны сейбіт», «Работніца і калгасніца Беларусі». Але па-сапраўднаму разгарнуцца маладому таленту не было суджана. У 1936 годзе яго беспадстаўна арыштавалі і асудзілі на 8 гадоў зняволення. Загінуў ён па дарозе ў Сібір.\\
-Пра заўчасную смерць Міхася Багуна расказаў Масей Сяднёў у сваёй «Масеевай кнізе»: «...Праехаўшы Свярдлоўск, мы пабачылі першую зіму... За час дарогі мы настолькі змарнаваліся, што былі дужа радыя, калі прыехалі ў горад Марыінск Новасібірскай вобласці, дзе меркавалі нас выгрузіць і накіраваць у Іванаўскія канцэнтрацыйныя лагеры. Але перш за ўсё мы павінны былі трапіць у так званы «Распрэд». Нас загналі ў нейкую «ліцейку » без падлогі і столі, з каменных сцен сцякалі чыстыя кроплі вады. Людзей тут было столькі, што не было месца сесці. Уначы, калі засыналі, усё было пераблытана – нельга было зразумець, дзе ногі, дзе галава, дзе рукі. Было толькі нейкае «месіва», прычым гэтае «месіва» было ў заўсёдным руху... Нуда заядала усіх. Толькі часамі «ўкраінска-беларуская капэла» ратавала сваімі песнямі ад смяртэльнага смутку. Але не ўсіх. Пад гукі «Як умру, то поховайтэ» на руках [[litpers>алесь-звонак|Звонака]] і Мікуліча памёр малады беларускі паэт Міхась Багун...» Гэта быў снежань 1937 года. Яму толькі споўнілася тады 29 гадоў.
+Пра заўчасную смерць Міхася Багуна расказаў Масей Сяднёў у сваёй «Масеевай кнізе»: «...Праехаўшы Свярдлоўск, мы пабачылі першую зіму... За час дарогі мы настолькі змарнаваліся, што былі дужа радыя, калі прыехалі ў горад Марыінск Новасібірскай вобласці, дзе меркавалі нас выгрузіць і накіраваць у Іванаўскія канцэнтрацыйныя лагеры. Але перш за ўсё мы павінны былі трапіць у так званы «Распрэд». Нас загналі ў нейкую «ліцейку » без падлогі і столі, з каменных сцен сцякалі чыстыя кроплі вады. Людзей тут было столькі, што не было месца сесці. Уначы, калі засыналі, усё было пераблытана – нельга было зразумець, дзе ногі, дзе галава, дзе рукі. Было толькі нейкае «месіва», прычым гэтае «месіва» было ў заўсёдным руху... Нуда заядала усіх. Толькі часамі «ўкраінска-беларуская капэла» ратавала сваімі песнямі ад смяртэльнага смутку. Але не ўсіх. Пад гукі «Як умру, то поховайтэ» на руках [[постаці/алесь-звонак|Звонака]] і Мікуліча памёр малады беларускі паэт Міхась Багун...» Гэта быў снежань 1937 года. Яму толькі споўнілася тады 29 гадоў.
 Крыніца: Расстраляная літаратура: творы беларускіх пісьменнікаў, загубленых карнымі органамі бальшавіцкай улады / уклад. Л. Савік, М. Скоблы, К. Цвіркі, прадм. А. Сідарэвіча, камент. М. Скоблы, К. Цвіркі. – Мінск: Кнігазбор, 2008. – 696 с. [8] с.: іл. – («Беларускі кнігазбор»: Серыя 1. Мастацкая літаратура).