Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- постаці:генадзь-бураўкін [2025/08/23 15:40] – vedybeadmin
+++ постаці:генадзь-бураўкін [2025/08/23 15:55] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 18: / Радок 18: @@
 Паступова адна за другой выходзяць кнігі Генадзя Бураўкіна: "З любоўю і нянавісцю зямною" (1963), "Дыханне" (1966), "Жніво" (1971), "Выток" (1974), "Варта вернасці" (1978, у 1980 годзе адзначана Дзяржаўнай прэміяй Беларусі імя Янкі Купалы), "Гняздо для птушкі радасці" (1986), "Узмах крыла" (1995), "Паміж зоркай і свечкай" (2000), "Жураўліная пара (2005). Гэта ўсё арыгінальныя зборнікі паэзіі, адрасаваныя дарослым чытачам. А былі яшчэ і кнігі паэзіі для дзяцей – "Тры казкі пра Зая" (1974), "Сінія арэлі" (1987). Выйшлі: празаічная аповесць "Тры старонкі з легенды" (1971) і зборнік песенных тэкстаў "Табе, Беларусь" (1984).\\
 Больш-менш рэгулярна выдаваліся і кнігі выбраных твораў: зборнік вершаў у серыі "Бібліятэка беларускай паэзіі"(1969), "Вершы пяці кніг"(1976), кніга вершаў пра каханне "Пяшчота" (1985), двухтомнік "Выбраныя творы" (1986), дзе змешчаны і пераклады, аднатомнік "Выбранае" (1998), у якім прадстаўлены вершы, паэмы, казкі, песні, створаныя ў 1955-1995 гадах, кніга "Чытаю тайнапіс вачэй" (2001) – зноў зборнік вершаў пра каханне, у які ўключаны 110 вершаў, напісаных у розныя гады. А ў 2009 годзе выйшаў зборнік "Выбраныя творы", куды ўвайшлі вершы, паэмы, казкі пісьменніка.\\
-Новая кніга паэзіі "Лісты да запатрабавання" Генадзя Бураўкіна выйшла ўжо ў 2010 годзе. Яе склалі паэмы "Узнясенне" і "Развітанне", прысвечаныя [[litpers>францішак-багушэвіч|Францішку Багушэвічу]] і Якубу Коласу, а таксама лірычныя вершы, прасякнутыя балючымі клопатамі нашых дзён, асветленыя любоўю да роднай зямлі і прадыктаваныя ўзвышаным пачуццём чыстага кахання.\\
+Новая кніга паэзіі "Лісты да запатрабавання" Генадзя Бураўкіна выйшла ўжо ў 2010 годзе. Яе склалі паэмы "Узнясенне" і "Развітанне", прысвечаныя [[постаці/францішак-багушэвіч|Францішку Багушэвічу]] і Якубу Коласу, а таксама лірычныя вершы, прасякнутыя балючымі клопатамі нашых дзён, асветленыя любоўю да роднай зямлі і прадыктаваныя ўзвышаным пачуццём чыстага кахання.\\
 Дыяпазон таленту Генадзя Бураўкіна шырокі: гнеўны публіцыст, шчыры лірык, абураны гумарыст, усмешлівы дзіцячы дарадчык, празаік-дакументаліст, кінасцэнарыст, паэт-песеннік, высокапрафесійны перакладчык зарубежнай паэзіі. Таму і тэматыка твораў пісьменніка таксама вельмі разнастайная: гераічная тэма, грамадзянская, інтымная і пейзажная лірыка. Але гераічная тэма стала адной з асноўных у творчасці Генадзя Бураўкіна. Гэтай тэме паэт прысвяціў многія творы: "Палеская балада", паэмы: "Хатынь", "Хатынскі снег" і інш.\\
 Вострыя ўспаміны з дзяцінства дазволілі Генадзю Бураўкіну стварыць жахлівую карціну дзікага сваявольства фашыстаў у Хатыні. У паэме "Хатынь" паэт апісвае трагедыю, якая працінае душу, нібыта апынаешся там, у пекле Хатыні. І перад нашымі вачамі праходзіць трагедыя людзей, іх апошнія жудасныя крыкі.\\
@@ Радок 26: / Радок 26: @@
 Увогуле інтымная лірыка ў Бураўкіна надзвычай багатая і разнастайная. Кампактна сабраная ў кнігах "Пяшчота" і "Чытаю тайнапіс вачэй", яна нязменна вабіць сваёй высокай адухоўленасцю, глыбінёй чалавечай душы, бясконцасцю ў пачуццёвых праявах.\\
 Цесна звязана з інтымнай і пейзажная лірыка паэта. Яна ашчадная на фарбы, душэўная, бо ідзе яна з радзімы Г. Бураўкіна – паўночнай Беларусі, дзе заўсёды цанілася шчырасць, унутраныя багацці. Толькі вока паэта, закаханае ў свой край, можа ўбачыць у халодным краявідзе столькі цеплыні. Прырода ў разуменні паэта жывая, нераўнадушная, у яе свае багатае і зменлівае жыццё. У вершах прырода часта апяваецца як крыніца лірычнага перажывання, прычым найбольш блізкія паэту фарбы вясны і восені.\\
-Прыкметнай з'явай для беларускай дзіцячай літаратуры стала [[slounik>трылогія|трылогія]] Генадзя Бураўкіна "Тры казкі Зая", якая апавядае пра блізкі, зразумелы для дзяцей свет, выхоўвае любоў да прыроды, звяртае на сябе ўвагу.\\
+Прыкметнай з'явай для беларускай дзіцячай літаратуры стала [[слоўнік/трылогія|трылогія]] Генадзя Бураўкіна "Тры казкі Зая", якая апавядае пра блізкі, зразумелы для дзяцей свет, выхоўвае любоў да прыроды, звяртае на сябе ўвагу.\\
 Паміма казак Генадзь Бураўкін стварыў некалькі легенд, у якіх праслежваецца цесная сувязь з фальклорам. Вылучаецца жартоўная легенда "Рабіна-рабіна".\\
 Паэт не застаецца абыякавым да розных праяў і сённяшняга жыцця. У сваёй паэзіі Генадзь Бураўкін абараняе дзяржаўную незалежнасць Беларусі, інтарэсы сваёй краіны, сваю родную мову.\\
 Цыкл вершаў "Брагінская вясна – 1986" паэт прысвяціў [[творы/іншае/сучасная-літаратура-беларусі/тэма-чарнобыля-ў-беларускай-паэзіі|аварыі на ЧАЭС]]. Пасля "чарнобальскай начы" паэт змяняе свой погляд на навуку і, увогуле, на людзей і жыццё. У кожным з гэтых вершаў паміж радкоў Г. Бураўкін задае пытанне: "А ці будзем мы жыць?!".\\
 Паэт заўсёды на ветраломным хрыбце часу, адчувае патрэбы гэтага часу і свайго чытача. Да дзелавітасці, да актыўнасці грамадзянскай і творчай заклікае аўтар. Паэзія Г. Бураўкіна ахоплівае новыя тэмы, з кожным напісаным радком робіцца ўсё больш глыбока-псіхалагічнай (вершы "[[творы/генадзь-бураўкін/генадзь-бураўкін-пакуль-жывы|Пакуль жывы]]", "[[творы/генадзь-бураўкін/генадзь-бураўкін-чаму-павінен-плакаць-ча|Чаму павінен плакаць чалавек…]]", "[[творы/генадзь-бураўкін/генадзь-бураўкін-удача|Удача…]]"), абагачаецца новымі думкамі, новымі падыходамі да раскрыцця старых тэм.\\
-Паэзія Генадзя Бураўкіна думае, разважае, заклікае разабрацца ў праблемах нашага часу, нашай душы. Напэўна, таму ў Бураўкіна раскрыўся талент да публіцыстыкі. Публіцысту яшчэ ў большай меры, чым паэту неабходна цвёрдая і ясная пазіцыя, каб аб'ектыўна ацэньваць палітычную сітуацыю. Многія з гэтых якасцей ёсць у Бураўкіна-публіцыста. Памяць вайны, абарона высокіх ідэйных і маральных каштоўнасцей, гуманістычных ідэалаў – адна з важнейшых тэм публіцыстыкі Генадзя Бураўкіна. Публіцыстычны пачатак яскрава праявіўся ў цыклах "Полацк. Нафтабуд" і "Старонкі з фестывальнага блакноту". Цікавыя артыкулы, кароткія [[slounik>нарыс|нарысы]], допісы паэта змешчаны ў "Праўдзе" пад час яго работы ў гэтай газеце на працягу 1968-1972-га гадоў карэспандэнтам па Беларусі.\\
+Паэзія Генадзя Бураўкіна думае, разважае, заклікае разабрацца ў праблемах нашага часу, нашай душы. Напэўна, таму ў Бураўкіна раскрыўся талент да публіцыстыкі. Публіцысту яшчэ ў большай меры, чым паэту неабходна цвёрдая і ясная пазіцыя, каб аб'ектыўна ацэньваць палітычную сітуацыю. Многія з гэтых якасцей ёсць у Бураўкіна-публіцыста. Памяць вайны, абарона высокіх ідэйных і маральных каштоўнасцей, гуманістычных ідэалаў – адна з важнейшых тэм публіцыстыкі Генадзя Бураўкіна. Публіцыстычны пачатак яскрава праявіўся ў цыклах "Полацк. Нафтабуд" і "Старонкі з фестывальнага блакноту". Цікавыя артыкулы, кароткія [[слоўнік/нарыс|нарысы]], допісы паэта змешчаны ў "Праўдзе" пад час яго работы ў гэтай газеце на працягу 1968-1972-га гадоў карэспандэнтам па Беларусі.\\
 Генадзь Бураўкін спрабаваў свае сілы і ў кінадраматургіі, напісаў два сцэнарыі для кароткаметражных фільмаў: "Падарожжа па Беларусі" (1976) і "Апалённая памяць" (1975). Галоўная яго работа ў новай галіне – удзел у стварэнні кінасцэнарыя "Полымя" (1974), па якому быў пастаўлены двухсерыйны мастацкі фільм з той жа назвай. Г. Бураўкін выступіў у сааўтарстве з кінадраматургам Ф. Коневым і мастацтвазнаўцам У. Халіпам у стварэнні кінаэпапеі пра гераічную дзейнасць беларускіх партызан, якая пазней атрымала назву "Прарыў".\\
-Нямала ўвагі надае Генадзь Бураўкін і літаратурнай крытыцы, праяўляе шчырую зацікаўленасць да работы сваіх равеснікаў і маладзейшых літаратараў. Аб гэтым сведчаць яго артыкулы пра [[litpers>яўгенія-янішчыц|Яўгенію Янішчыц]], Алеся Разанава і Ю. Голуба ў цэнтральным друку, а таксама [[slounik>рэцэнзія|рэцэнзія]] на зборнік І. Хадановіча "За акном дождж". Адзін з любімых пісьменнікаў Генадзя Бураўкіна – [[litpers>васіль-быкаў|Васіль Быкаў]]. Яму прысвечаны артыкул "Па доўгу і праву салдата", з яго відаць як удумліва прачытваецца Бураўкіным кожны твор празаіка, вылучаецца самае галоўнае.\\
+Нямала ўвагі надае Генадзь Бураўкін і літаратурнай крытыцы, праяўляе шчырую зацікаўленасць да работы сваіх равеснікаў і маладзейшых літаратараў. Аб гэтым сведчаць яго артыкулы пра [[постаці/яўгенія-янішчыц|Яўгенію Янішчыц]], Алеся Разанава і Ю. Голуба ў цэнтральным друку, а таксама [[слоўнік/рэцэнзія|рэцэнзія]] на зборнік І. Хадановіча "За акном дождж". Адзін з любімых пісьменнікаў Генадзя Бураўкіна – [[постаці/васіль-быкаў|Васіль Быкаў]]. Яму прысвечаны артыкул "Па доўгу і праву салдата", з яго відаць як удумліва прачытваецца Бураўкіным кожны твор празаіка, вылучаецца самае галоўнае.\\
-Не менш любімым пісьменнікам Бураўкіна з'яўляецца Іван Мележ. З глыбокай павагай гаворыцца аб ім у артыкуле "Тры дні развітання з Крымам". У актыве Бураўкіна-крытыка ёсць артыкулы пра творчасць [[litpers>пімен-панчанка|Пімена Панчанкі]], [[litpers>аркадзь-куляшоў|Аркадзя Куляшова]], Петруся Броўкі, А. Пысіна, [[litpers>ніл-гілевіч|Ніла Гілевіча]]. Па-глыбокаму ўнутранаму абавязку напісаны Г. Бураўкіным артыкул пра кнігу "Крывёю сэрца" (1967), у якой сабраны вершы загінуўшых на вайне маладых беларускіх паэтаў: З. Астапенкі, Л. Гаўрылава, А. Дубровіча і іншых. Яны розныя – гаворыць аўтар артыкула, але ў кожнага ёсць штосьці адметнае, арыгінальнае, праўдзівае.\\
+Не менш любімым пісьменнікам Бураўкіна з'яўляецца Іван Мележ. З глыбокай павагай гаворыцца аб ім у артыкуле "Тры дні развітання з Крымам". У актыве Бураўкіна-крытыка ёсць артыкулы пра творчасць [[постаці/пімен-панчанка|Пімена Панчанкі]], [[постаці/аркадзь-куляшоў|Аркадзя Куляшова]], Петруся Броўкі, А. Пысіна, [[постаці/ніл-гілевіч|Ніла Гілевіча]]. Па-глыбокаму ўнутранаму абавязку напісаны Г. Бураўкіным артыкул пра кнігу "Крывёю сэрца" (1967), у якой сабраны вершы загінуўшых на вайне маладых беларускіх паэтаў: З. Астапенкі, Л. Гаўрылава, А. Дубровіча і іншых. Яны розныя – гаворыць аўтар артыкула, але ў кожнага ёсць штосьці адметнае, арыгінальнае, праўдзівае.\\
-Асобная галіна творчай работы паэта – пераклады з найбольш вядомых яму славянскіх моў. У 1968 годзе ў Мінску выйшла кніга выбранай лірыкі "Белая чайка" балгарскага пісьменніка Найдана Вылчава, перакладзеная Генадзем Бураўкіным сумесна з [[litpers>рыгор-барадулін|Рыгорам Барадуліным]] і Нілам Гілевічам. Бураўкіну належаць пераклады патрыятычных твораў: "Прадчуванне", "Лістападаўскае святло", а таксама вершаў пра мастакоў і мастацтва: "Сутарэнне", "Кашмар", "Малюнак тушшу". Ён пераклаў на беларускую мову камедыю А. Хмеліка "Пузыркі", пастаўленую ў Мінску ў 1966 годзе. У 1979 годзе ў Мінску ў серыі "Паэзія народаў СССР" выйшла кніга "Заклінанне агню", перакладзеная Бураўкіным.\\
+Асобная галіна творчай работы паэта – пераклады з найбольш вядомых яму славянскіх моў. У 1968 годзе ў Мінску выйшла кніга выбранай лірыкі "Белая чайка" балгарскага пісьменніка Найдана Вылчава, перакладзеная Генадзем Бураўкіным сумесна з [[постаці/рыгор-барадулін|Рыгорам Барадуліным]] і Нілам Гілевічам. Бураўкіну належаць пераклады патрыятычных твораў: "Прадчуванне", "Лістападаўскае святло", а таксама вершаў пра мастакоў і мастацтва: "Сутарэнне", "Кашмар", "Малюнак тушшу". Ён пераклаў на беларускую мову камедыю А. Хмеліка "Пузыркі", пастаўленую ў Мінску ў 1966 годзе. У 1979 годзе ў Мінску ў серыі "Паэзія народаў СССР" выйшла кніга "Заклінанне агню", перакладзеная Бураўкіным.\\
 За сваю творчую і працоўную дзейнасць Генадзь Бураўкін узнагароджаны ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга і Дружбы народаў, медалём "За доблесную працу", ганаровымі граматамі Вярхоўнага Савета БССР, Вярхоўнага Савета УССР, Вярхоўнага Савета Літоўскай ССР. Ён з'яўляецца лаўрэатам прэміі Ленінскага камсамола Беларусі (1972), Дзяржаўнай прэміі БССР імя Янкі Купалы (1980) за кнігу вершаў "Варта вернасці", прэміі Беларускага ПЭН-цэнтру імя [[творы/алесь-адамовіч/творчасць-алеся-адамовіча|Алеся Адамовіча]] (2005).\\
 Народны паэт Беларусі Рыгор Барадулін адзначыў, што Генадзь Бураўкін з'яўляецца знакавай асобай Беларусі, якая ўнесла значны ўклад у беларускае нацыянальнае адраджэнне. "Там, дзе ён – мудрасць, павага і беларуская нацыянальная ідэя. Бураўкін зрабіў часопіс "Маладосць" лепшым часопісам краіны, а Беларускае тэлебачанне – па-сапраўднаму нацыянальным. На яго [[творы/генадзь-бураўкін/генадзь-бураўкін-калыханка|"Калыханцы"]] выхавана не адно пакаленне беларусаў. Працуючы ў ААН, ён першым працягнуў руку эмігрантам – вядомым дзеячам нацыянальнай культуры. Яго паэзію трэба чытаць душою, таму што Бураўкін не піша вершы, а дыхае імі",- гаворыць Барадулін. Сапраўды, у творах Генадзя Бураўкіна ёсць разуменне галоўнай місіі мастацкай літаратуры, духоўнай культуры наогул – весці бой за чалавека гуманнага і разумнага, рознабаковага і цэласнага, неабмежавана шырокага ў сваіх ведах аб сабе і сусвеце, сына роднай зямлі і народа, цвёрдага ў сваіх ідэйна-маральных ідэалах і перакананнях.