Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- постаці:алаіза-пашкевіч-цётка [2025/08/23 15:40] – vedybeadmin
+++ постаці:алаіза-пашкевіч-цётка [2025/08/23 15:55] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 15: / Радок 15: @@
 Аднак ужо з сярэдзіны 1906 г. пачынаюцца яе эмігранцкія вандроўкі. Спачатку Цётка наведала Львоў, відаць, таму, што туды яе запрасіў I. Свянціцкі — вядомы ўкраінскі славіст, знаўца беларускай літаратуры. Пры ягоным садзейнічанні ў выдавецтве Базыльянскага кляштара ў м. Жоўква (цяпер г. Несцераў) непадалёку ад Львова ў 1906 г. пабачылі свет паэтычныя кнігі Цёткі кірыліцай «Хрэст на свабоду» і «Скрыпка беларуская» (адбіткі на лацінцы выйшлі, па меркаванні С. Александровіча, крыху раней у Вільні). У гэты ж час, дбаючы аб асвеце роднага народа, Цётка рыхтуе «Першае чытанне для дзетак-беларусаў».\\
 У 1907 г. абвастрыліся сухоты, і Цётка на некалькі месяцаў выехала на лячэнне ў Закапанэ. Сябравала ў гэты час з I. Білюнасам, літоўскім пісьменнікам, і яго сям'ёй. Вясною 1908 г. Цётка ў Кракаве, яна залічана на летняе паўгоддзе на філасофскі факультэт Ягелонскага універсітэта. Працягвае навучанне там і ў зімовае паўгоддзе 1908/09 г., прымае ўдзел у дзейнасці рэвалюцыйнай маладзёжнай арганізацыі «Спуйня». У 1908 г. разам з жонкай I. Білюнаса падарожнічала па Італіі.\\
-У 1909-1910 гг. Цётка была «надзвычайнай» слухачкай філасофскага факультэта Львоўскага універсітэта. Яна хадайнічала аб залічэнні яе ў «звычайныя» слухачкі (або інакш на стацыянарнае аддзяленне) і дзеля гэтага брала ўрокі грэчаскай мовы ў I. Свянціцкага, а ў 1910 г. здавала іспыт па грэчаскай мове ў Пецярбурзе. «Звычайнай» слухачкай філасофскага факультэта Цётка стала ў 1912/13 навучальным годзе. Яна збірала матэрыялы і мелася пісаць грунтоўную даследчую працу аб беларускай [[slounik>батлейка|батлейцы]], пра якую нагадвае цяпер толькі складзеная Цёткай «Праграма для збірання матэрыялаў аб батлейках на Беларусі».\\
+У 1909-1910 гг. Цётка была «надзвычайнай» слухачкай філасофскага факультэта Львоўскага універсітэта. Яна хадайнічала аб залічэнні яе ў «звычайныя» слухачкі (або інакш на стацыянарнае аддзяленне) і дзеля гэтага брала ўрокі грэчаскай мовы ў I. Свянціцкага, а ў 1910 г. здавала іспыт па грэчаскай мове ў Пецярбурзе. «Звычайнай» слухачкай філасофскага факультэта Цётка стала ў 1912/13 навучальным годзе. Яна збірала матэрыялы і мелася пісаць грунтоўную даследчую працу аб беларускай [[слоўнік/батлейка|батлейцы]], пра якую нагадвае цяпер толькі складзеная Цёткай «Праграма для збірання матэрыялаў аб батлейках на Беларусі».\\
-З 1910 да 1914 г. жыццё Цёткі стракацела пераездамі: «Да пачатку вайны жыла то ў Пецярбургу, то ў Вільні, то ў Менску». Сюды трэба дадаць яшчэ Львоў, дзе яна ўсё ж лічылася слухачкай універсітэта. На Бацькаўшчыне ў 1910 г. Цётка брала ўдзел у стварэнні беларускага тэатра I. Буйніцкага, бо разглядала сцэнічнае мастацтва як сродак абуджэння народа да свядомага культурнага жыцця. Яна сама была выдатнай драматычнай актрысай, сыграўшы ў тэатры I. Буйніцкага ролі Пантурчыхі (у спектаклі «Па рэвізіі» М. Крапіўніцкага), Наталкі («Сватанне» А. Чэхава), старой Насты («У зімовы вечар» [[litpers>эліза-ажэшка|Элізы Ажэшкі]]) пад тэатральным [[slounik>псеўданім|псеўданімам]] М. Крапівіха.\\
+З 1910 да 1914 г. жыццё Цёткі стракацела пераездамі: «Да пачатку вайны жыла то ў Пецярбургу, то ў Вільні, то ў Менску». Сюды трэба дадаць яшчэ Львоў, дзе яна ўсё ж лічылася слухачкай універсітэта. На Бацькаўшчыне ў 1910 г. Цётка брала ўдзел у стварэнні беларускага тэатра I. Буйніцкага, бо разглядала сцэнічнае мастацтва як сродак абуджэння народа да свядомага культурнага жыцця. Яна сама была выдатнай драматычнай актрысай, сыграўшы ў тэатры I. Буйніцкага ролі Пантурчыхі (у спектаклі «Па рэвізіі» М. Крапіўніцкага), Наталкі («Сватанне» А. Чэхава), старой Насты («У зімовы вечар» [[постаці/эліза-ажэшка|Элізы Ажэшкі]]) пад тэатральным [[слоўнік/псеўданім|псеўданімам]] М. Крапівіха.\\
 лютага 1911 г. адбыўся шлюб Алаізы Пашкевіч са Сцяпанам Кайрысам, літоўскім інжынерам, дзеячам літоўскай сацыял-дэмакратыі, што было, напэўна, таксама прычынай яе больш частых візітаў на Бацькаўшчыну. Аднак толькі, магчыма, у канцы 1913 г. яна назусім вяртаецца ў Беларусь. Стараннямі Цёткі ў 1914 г. у Мінску пачынае выдавацца часопіс для моладзі «Лучынка», рэдактарам якога яна фактычна з'яўлялася. Каб паправіць здароўе, у сакавіку гэтага ж года яна гасцявала ў Фінляндыі, напісаўшы аб гэтым каштоўныя сваёй пазнавальнасцю ўспаміны. Улетку падарожнічала ў Швецыю, мелася наведаць Нарвегію, але пачатак сусветнай вайны змусіў Цётку вярнуцца дадому.\\
 У 1915 г. грамадская дзейнасць Цёткі цесна злучана з Беларускім таварыствам дапамогі ахвярам вайны. Яна шмат працуе па арганізацыі беларускіх школ і настаўніцкіх курсаў у Вільні. Як сястра міласэрнасці даглядала хворых у тыфусовым бараку ў Вільні, дапамагала ў арганізацыі дзіцячых прытулкаў. У студзені 1916 г. Цётка атрымала паведамленне аб смерці бацькі і выехала на пахаванне яго ў Ліду. Пасля наведала Стары Двор і, застаўшыся там на некаторы час, каб дапамагчы хворым землякам, сама заразілася і захварэла на тыфус. Яе аслаблены сухотамі і цяжкімі варункамі жыцця арганізм не здолеў змагацца з хваробаю, і ў ноч з 4 на 5 лютага Цётка памерла пад дахам роднага дома. Пахавана яна ў Старым Двары.