Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- аналіз-і-крытыка:табе-складаю-шчыры-свой-санет-прапрадзед [2025/08/23 15:40] – vedybeadmin
+++ аналіз-і-крытыка:табе-складаю-шчыры-свой-санет-прапрадзед [2025/08/23 15:53] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 19: / Радок 19: @@
 \\
-Цудоўныя радкі з [[slounik>эпіграф|эпіграфа]] гавораць аб цяжкім і складаным шляху, які прайшла беларуская мова, пакуль "выйшла на волю, як кветка красы". Перыяд росквіту яе выпаў на час Рэнесансу: у Вялікім княстве Літоўскім яна выконвала функцыю дзяржаўнай мовы. На ёй выпрацоўваліся заканадаўчыя кодэксы і акты, яна гучала ў замкавых і земскіх судах, у гарадскіх магістратах і магдэбургіях, каралеўскіх канцылярыях. На беларускай мове намаганнямі [[творы/іншае/францыск-скарына|Ф. Скарыны]], В. Цяпінскага, [[творы/іншае/сымон-будны|С. Буднага]] загучалі многія кнігі Бібліі.\\
+Цудоўныя радкі з [[слоўнік/эпіграф|эпіграфа]] гавораць аб цяжкім і складаным шляху, які прайшла беларуская мова, пакуль "выйшла на волю, як кветка красы". Перыяд росквіту яе выпаў на час Рэнесансу: у Вялікім княстве Літоўскім яна выконвала функцыю дзяржаўнай мовы. На ёй выпрацоўваліся заканадаўчыя кодэксы і акты, яна гучала ў замкавых і земскіх судах, у гарадскіх магістратах і магдэбургіях, каралеўскіх канцылярыях. На беларускай мове намаганнямі [[творы/іншае/францыск-скарына|Ф. Скарыны]], В. Цяпінскага, [[творы/іншае/сымон-будны|С. Буднага]] загучалі многія кнігі Бібліі.\\
 Мяняецца час, і ў новых гістарычных умовах сярэдзіны ХVІІ ст. беларуская мова прыходзіць у заняпад. Сейм Рэчы Паспалітай, а пазней царскі ўрад забаранілі беларускаму народу карыстацца роднай мовай. Больш за два стагоддзі адбіралі ў беларусаў іх мову: то цалкам, то па сказе, па слове, па гуку. І рэдкім госцем пачала заходзіць у хаты матчына мова. Выгналі яе і са школ.\\
 У ХІХ ст. адраджаюцца многія славянскія народы і іх мовы. У гэты час фарміруецца новая беларуская літаратура, якая пракладвала сабе дарогу перш за ўсё праз паэтычныя творы Я. Чачота, А. Рыпінскага, Ф. Багушэвіча, Я. Лучыны, А. Гурыновіча. Паэты пакінулі нам не толькі ўзоры выкарыстання слова, але і сваё разуменне значэння мовы ў жыцці грамадства. Яны памагалі выжыць роднаму слову, адстойвалі яго права на існаванне. Так, у [[творы/францішак-багушэвіч/францішак-багушэвіч-прадмова-да-зборніка|прадмове да зборніка "Дудка беларуская"]] Ф. Багушэвіч падкрэслівае спрадвечнасць "нашай бацькавай мовы", яна "такая ж людская і панская, як французская, альбо нямецкая, альбо і іншая якая". Ён заклікае шанаваць, не пакідаць нашай мовы беларускай, каб не памерці. Шкада толькі, што шлях слоў Ф. Багушэвіча да сэрцаў нашых людзей аказаўся занадта доўгім.\\
@@ Радок 63: / Радок 63: @@
 ===== Падобныя старонкі =====
-  * [[slounik>няўласна-простая-мова]]
+  * [[слоўнік/няўласна-простая-мова]]
-  * [[slounik>мова-мастацкай-літаратуры]]
+  * [[слоўнік/мова-мастацкай-літаратуры]]
-  * [[slounik>аўтарская-мова]]
+  * [[слоўнік/аўтарская-мова]]
-  * [[slounik>літаратурная-мова]]
+  * [[слоўнік/літаратурная-мова]]
-  * [[slounik>вершаваная-мова]]
+  * [[слоўнік/вершаваная-мова]]