Пісьменства

Гэтая старонка толькі для чытання. Вы можаце паглядзець яе зыходны тэкст, але не можаце яго змяніць. Паведаміце адміністратару, калі лічыце, што гэта няправільна.
~~META:
title = Антываенная накіраванасць паэмы П. Броўкі "Голас сэрца"
&keywords = маці, броўка, вайна, паэт, болю, свеце, зямлі, чалавецтва, людзей, голас, міру, гора, людзі, асвенціме
&abstract = Антываенная накіраванасць паэмы П. Броўкі "Голас сэрца"
&iftrue = nan
~~

====== Антываенная накіраванасць паэмы П. Броўкі "Голас сэрца" ======
Трэба адрэзаць дарогу для войнаў,\\
Каб чалавецтва магло жыць спакойна.

П. Броўка

\\
Вялікая Айчынная вайна закранула многіх людзей, прынесла амаль у кожны дом гора, няшчасце. Не абмінула яна і Петруся Броўку. Ён з першых дзён вайны быў на фронце, прайшоў тысячы вёрст франтавых дарог, якія ніколі не канчаюцца ні ў памяці, ні ў паэзіі. У самыя цяжкія дні паэт думаў пра родны край, трывожыўся за блізкіх, марыў аб тым, як ён сустрэнецца з маці, як яна папытаецца, што ён зрабіў для перамогі над ворагам. Яму будзе пра што расказаць, чым яе парадаваць. Наведаўшы родныя мясціны пасля вайны, П. Броўка жахнуўся: ён не ўбачыў сваёй хаты, дзе нарадзіўся. Яе знішчылі фашысты разам з усёй вёскай. Не давялося яму пабачыцца і з маці, якую фашысты спалілі ў Асвенціме.\\
У 1947 г. П. Броўка наведаў Асвенцім і яшчэ глыбей адчуў усю бязмежнасць людской трагедыі. Ён убачыў змрочныя халодныя баракі, печы крэматорыя, тыя коміны і сцены, якія былі нямымі сведкамі жахлівых відовішчаў.

Ад болю пачаў я хістацца,\\
Чорныя коміны ўбачыў на пляцы...\\
Колькі крыві на іх з дымам асела,\\
Колікі жыцця цераз іх праляцела.

Горыч ад гэтых уражанняў, невымерны боль за маці і нарадзілі паэму "Голас сэрца", якую П. Броўка змог напісаць толькі праз пятнаццаць гадоў пасля сканчэння вайны. Яна прасякнута вялікім душэўным болем, які не сціхае праз многія гады. У паэме П. Броўка ўзвышаецца над сваім горам, і яго боль за трагічны лёс маці перарастае ў боль і трывогу за лёс усяго чалавецтва, якому пагражае новая сусветная вайна. З грудзей яго вырываецца крык – гнеўны і суровы:

Там жа плач матак сабраны са свету...\\
Як жа забылі хутка пра гэта!

Зразумела, вобраз маці, сціплай сялянскай жанчыны, – галоўны ў паэме. Усё, што звязана з маці, паэт памятае да драбніц, памятае ўсе дэталі мірнага вясковага побыту, працу маці ў хаце. Як з жывой, размаўляе сын з маці, успамінаючы, як яна "спявала, як прала, як жала, як шыла кашульку, як вышывала", як чакала сыноў з далёкай дарогі, каб абняць, пацалаваць і сагрэць іх, як свяціліся вочы яе ласкай і радасцю, як рукі пахлі "лебядою, і хлебам жытнёвым, і сырадоем".\\
У гады ваеннага ліхалецця маці была разам з партызанамі. Яна ім "абвязвала раны белай хусцінкай, дзялілася з імі хлеба скарынкай". І менавіта за сувязь з партызанамі маці пайшла на жудасную смерць. Сум па маці, а разам з тым любоў і павага сына да яе ўзрастае яшчэ і ад таго, што ў цяжкі час і яна была змагаром. Паэту нібы чуецца голас маці, які адначасова з’яўляецца і голасам усіх ахвяр вайны:

– Досыць па нас вы паплакалі, досыць,\\
Шануйце, пільнуйце, што збудавалі,\\
Каб болей пакутаў людзі не зналі.

Паступова матыў журбы і гора саступае месца іншым пачуццям паэта. П. Броўка, многа дзе пабываўшы, бачыў, што ў свеце неспакойна, што ёсць людзі, якіх "так цягне да бою". Паэт занепакоены, што ў сучасным свеце яшчэ многія трымаюць у руках зброю, што цячэ кроў нявінных людзей, што пачынае падымаць галаву жудасная пачвара – вайна.

Чуеце, вораг узняўся, адужаў,\\
Ён не збіраецца несці вам ружы...\\
Сэрца ў гневе, маўчаць не магу я!

Паэт яшчэ раз нагадвае заклік Ю. Фучыка быць пільнымі:

Людзі! Не можам глядзець мы спакойна.\\
Бачыце, як ланцугі вам куюцца,\\
Помніце Фучыка: "Пільнымі будзьце!"

П. Броўка, асуджаючы войны, упэўнены, што на зямлі і без іх шмат праблем, шмат бедных, галодных і абяздоленых, і таму самае разумнае – накіраваць астранамічныя сродкі, якія ідуць на ўзбраенне, на будаўніцтва жылля, школ, бальніц, на хлеб, на вопратку, на павышэнне дабрабыту людзей. Паэтызуючы сцэны мірнага жыцця, нагадваючы чалавецтву пра яшчэ не зробленае на зямлі, паэт заклікае да захавання на зямлі міру:

Сёння магутныя нашыя словы\\
Скрозь над зямлёю праменнямі свецяць:\\
– Мір ва ўсім свеце! Мір ва ўсім свеце!

 


===== Падобныя старонкі =====
  * [[творы/пятрусь-броўка/пятрусь-броўка-кропля]]
  * [[творы/пятрусь-броўка/асноўныя-матывы-вобразы-і-мастацкія-асаб]]
  * [[творы/пятрусь-броўка/пятрусь-броўка-зямля-беларусі-урывак-з-п]]
  * [[творы/пятрусь-броўка/творчасць-петруся-броўкі]]
  * [[творы/пятрусь-броўка/пятрусь-броўка-кастусь-каліноўскі]]